"Kime, nasıl bir kötülük yaptın da kollarıma düştün?"
Büyük Cadı Avı'nda yakalanan Larina; ailesiyle birlikte yanmak üzereyken kendini yabancı bir evrende, bir yabancının kollarında bulur.
Kollarına düştüğü yabancı; yıkılmış Artevi Krallığının saklı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sayende ölüyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evime dönmüştüm.
Annem gözlerinde alışkın olduğum yumuşak, şefkatli bir ifadeyle bana bakarken, huş ağacı kokusu hemen yanımdan gelirken evdeydim sanki. Eksik olan yemyeşil yaylalar, küçük kulübemiz değildi. Annemin eteğinin arkasından küçük kafasını görmeyi beklediğim Andre'ydi. Onun cıvıl cıvıl sesiyle ısrarlı ve heyecanlı konuşmasını duyduğum anda tam anlamıyla evde olacaktım.
Evim başka bir dünyada değildi o an, buradaydı. Benimleydi.
Bacaklarımı hareket ettirebildiğimde daha fazla yerimde duramadım. "Anne!" derken sesim ağlamaklıydı. Sevinç ve rahatlama hisleri vücuduma sertçe çarpmış, beni afallatmıştı. Anneme doğru koşarken yere düşüyordum neredeyse. Annem ona gelmemi izledi, odadaki diğer kişilerin de bakışları bendeydi ama odağım sadece annemdi. Dizlerine yatıp başımdan geçenleri anlatmadan önce ona sımsıkı sarılmak istiyordum. Yanına ulaştığımda birkaç adım değil de yüzlercesini atmış gibiydim. "Anne..." dedim bir kez daha. Boynuna sarılarak başımı omuzuna gömdüm. Kollarını belime doladı, saçlarımda narin parmaklarını hissettiğimde dağıldım. Gözlerimden sicim gibi inen yaşlar omuzuyla köprücük kemiği arasındaki boşluğu doldurabilir hatta taşırabilirdi. Günlerce ağlasam da yanaklarımdaki ıslaklık kurumazdı. Bütün hayatım boyunca ağlamayı reddettiğim her seferinde içimde biriken yaşları bu an için saklamıştımâdeta.
