every day in heaven | hyunin, omegaverse

42: Dayanabilecek misin

bölüm adı neden sanki sikis varmis gibi olmus nsjxjdkdkdkd

yorum yapın yeto, kısa bir bölümle geldim
bu arada klavyemi değiştirdim her şey küçük bundan sonra öyle daha güzel

iyi okumalar..

***

yazar pov.

saatler geçmişti belki de hala aynı pozisyonda yatıyordu birbirine geçmiş iki beden. arasında olduğu güçlü kollar sayesinde eksikliğini uzun zaman hissettiği o güven duygusu şimdiyse dolup taşıyordu. hala çok kırgın hissediyordu omega, alfası ne kadar onu sarmalasa bile yalnız geçirmek zorunda kaldığı o üç ayı unutamıyordu.

daha bir saat öncesine kadar onunla konuşmamaya yemin etmişken şimdiyse tüm yorgunluğu ve çıplaklığı ile kolları arasında yatıyordu.

boynuna sokulan kafa, hassas noktalarını ezberlemiş ıslak dudaklar ve karnında ufak ufak gezen parmaklar ile hala aklını kaybedecek gibi hissediyordu.
ancak yine de tüm gücünü toplayıp başını geriye çekip beline sarılmış kolları açtı.

"nereye güzelim?"

kokusuna ve sıcaklığına alıştı omegasının sessizce kolları arasından ayrıldığını anlayınca istemsizce gerilmişti, çünkü biliyordu ki kolay kolay affetmeyecekti güzeller güzeli eşi.

hiç sesi çıkmayan omega, eşine aldırış etmeden çıplak vücudunu önemsemeden ayağa kalktı ancak beline ve kalçasına giren anı sızı ile dudakları arasından ufak ama güçlü bir acı nida fırladı.

"iyi misin?"

hızla yatakta doğrulup kolunu tutan eşiyle hyunjin dışını sıktı, uzun zaman sonra birlikte olmaları böyle olmasına sebep olmuştu ancak içindeki kurt aşırı mutluydu. çünkü sonunda kurdunu hissedebilmişti, yine de bunu dışarı yansıtmayacaktı.

tekrardan hiçbir şey demeden tavırlı bir şekilde kolundaki elden kurtuldu ve biraz daha iyi hissettiği anda yürümeye devam etti. banyoya girip kapıyı kilitlediğinde jeongin daha da berbat hissetti.

normalde omegası kapıyı asla kilitlemez, hatta alfasıyla birlikte duş alabilmek için kur bile yapardı ancak şimdi o kapının kilidini duymuş olmak gözlerinin sımsıkı kapanmasına sebep oldu.

aptal kafam, diye düşündü. onun gibi yufka yürekli, neşeli birini böyle sessiz ve kırgın birine dönüşmesine sebep olduğu için pişman hissediyordu.

yataktan kalkıp eşine zor gelmesin diye yatağın çarşaflarına kadar değiştirip, kirlenmiş olanları kirli sepetine attıktan sonra odanın dışındaki diğer banyoya girip duşunu aldı. onun öncesinde odalarında hala mışıl mışıl uyuyan bebeklerine bakıp, birer öpücük kondurdu.

o sırada çiçekli kokularla duşunu alan omega, aylar sonra rahatlamış hissediyordu. içeriden gelen alfasının kokusu, ve hatta üzerine sinmiş geçmek bilmeyen o muhteşem kokusu onun ve kurdunun sevinçle tepinmek istemesine neden oluyordu.

sonunda küvetten yavaşça kalkıp bornozuna uzandığında kapı sesini duydu, odadan çıkan jeongin'in tekrar döndüğünü anlayıp içini tarifsiz bir heyecan kapladı.
yine de sakin kalmayı deneyip bornozunu sımsıkı bağlayıp odaya tekrar girdi, o esnada yatakta kollarını geriye atmış bir vaziyette oturup onu bekleyen eşiyle birlikte bu çabasının boşa olduğunu anladı, sakin kalamıyordu.