every day in heaven | hyunin, omegaverse

15: İyi Olacağız

Bu oy sınırı baya iyiymiş hee, ben bundan sonra hep uygularım bunu *kötü kadın gülüşü*

Oy sınırı; 60

Yorum sınırı; 190

Kontrol etmedim

İyi Okumalar..

***

Yazar Pov.

Sıkıntıyla nefes alıp verdi Jeongin, ellerini saçlarından geçirip başını tekrar camdan dışarı çevirdi. Bir ayağı ile yere hırsla küçük küçük vuruyordu, heyecanlı ve endişeliydi. Parmaklarını dudağına yaslayıp gergince etrafına baktı. Sıcaklamıştı ve göğsünde ki sızı gittikçe artıyordu. Tek temennisi omegasına ulaşmaktı. 

"Ne kadar var daha?"

"Sadece beş dakikalık bir yol kaldı, sonrasını yürüyerek gideceğiz"

Sürücü koltuğunda oturan Changbin onu cevapladığında başını salladı. Yerini tespit ettikleri an çıkmışlardı yola, şehirden iki saat uzaklıkta olan konuma ancak hava aydınlanırken gelebilmişlerdi. Şehirde ki bir beta onları gördüğünü söylemiş ve gittikleri tarafı tarif etmişti. Söylediklerine göre o alfanın kucağında omega baygın yatıyormuş ve başka bir alfa onları araba ile alıp ormanlık yola girmişti. Oldukları semtte ki karakola bir şeylerin ters gittiğini sezerek ihbarda bulunmuştu ve bu sayede konum sağlanmıştı.

Jeongin olduğu yerde yumruklarını sıkarak o anı bekliyordu. 

Beş dakikanın ardından hızlı bir şekilde arkadan gelen diğer polis arabaları ile durdular. Ormanlık alanın girişinde planlarını yapıp herhangi bir iz aramaya koyuldular. Ormanın derinlerine gittikçe Jeongin aldığı o güzel kokuyu tekrar hissetmesi ile aniden durdu. Ardından gelen Minho, elinde ki silahı sakin bir şekilde yere indirip olduğu yerde öylece durup, gözlerini kapayarak gülümseyen alfaya baktı.

"Ne oldu?"

"O burada"

Minho duydukları ile gülümseyip arka cebinde ki telsize doğru kısık sesiyle konuştu. Changbin telsizden aldığı haberle ters yönlerine gittiği alfaların yanına geldi hızlı ama sessiz bir şekilde.

"Gördünüz mü?"

Changbin bir umutla sorduğunda Jeongin ona dönüp başını olumsuz anlamda salladı. Minho ufaktan gülümseyerek arkadaşını cevapladı. 

"Hissetti"

Tek yolu olan yolda ilerlemeye devam ettiler. Jeongin içine doluşan umutla birlikte attığı her adım sertti. İçinde bir yerlerde hala sızı vardı ancak bu  omegasına sarılana kadar geçmeyecekti.

O sırada Hyunjin ağlaya ağlaya amcasına yalvarıyordu. Neredeyse ayaklarına kapanmak üzereydi.

"Lütfen! Yalvarırım. Onu istemiyorum, eğer onunla mühürlenirsem ölürüm ben amca"

"Umurumda mı sanıyorsun?" 

Kolundan tutup yaşlar akan gözleriyle ona yalvaran omegayı kolayca ittirdi ve yere düşmesine sebep oldu. Hyunjin düşmenin verdiği acıyla birlikte ufak bir acı dolu inilti bıraktı ortaya. Orta yaşlarında olan alfa, yerde ki omegaya yaklaşıp saçlarına asıldı. Onun acı çekmesi hoşuna gidiyordu.