SAF AŞK

Bölüm 3: Kurtulmaya Çalışmak

Sancak Ateş
Hemen yukarıya Sanem'in yanına koştum. Kapıyı açtığımda minik bir kedi gibi bir kenara oturduğunu gördüm. Bu görüntü hem komik hem de tatlıydı. Odaya girmemle hemen yanıma koştu ve konuşmaya başladı.

"Ne için gelmiş?"

"Seni sordu, kızını çok özlemiş adam bir deri bir kemik kalmış bir görsen."

"Baya inandırıcı."

Konuşurken benim odamda olduğumuzu fark ettim ve odadaki gerginliği azaltmak için birşeyler söyledim.

"Ee, odamı beğendin mi?"

"Evet tam hayallerimdeki gibi."

"Sade ve şık mı?"

"Aynen."

Dedi ve odadan çıktı. Tam merdivenleri inerken arkasında olduğumdan arkasına döndü ve konuşmaya başladı.

"Neden babam odana giremez?"

"Eh, şey..."

"Ney?"

"Aslında eğer eve girerse ilk katta seni bulması kolay olurdu. İkinci katta da tek düzgün oda benim odamdı. Bende direk orayı söyledim."

"Ciddi misin?"

"Evet."

"Babam neden işte değildi ki?"

Diyerek merdivenleri inmeye devam etti ve koltuğa geçip oturdu. Hala bir şeyler düşünüyor gibi göründüğü için biraz durup onu izledim.

"Neden bakıyorsun?"

"Ne düşünüyorsun diye çözmeye çalışıyorum."

"Babamın neden evde olmadığını."

"E sen kayıpsın işinden izin almıştır."

"Mantıklı da o zaman neden sabah evde değildi?"

"Seni aramıştır, kızı kayıpken evde mi oturucak."

"Biliyormuş gibi konuşuyorsun."

"Hayır sadece zekiyim."

"Artık gidiyorum ben."

"Akşam görüşürüz."

"Hm hm."

Kapıya yöneldi ve torbasını aldı tam gidicekken yanına koştum ve onu durdurdum.

"Baban hala buralardaysa?"

"Üstümde hırka var hem bol hemde yüzümü kapatıyor, ayrıca kıyafetlerim de farklı."

"Tamam dikkatli ol."

"Tamam."

Kapıdan dışarı çıktı ve hızlı adımlarla yürümeye başladı.

Sanem çelik

Hızlı bir şekilde otele gitmek için resmen koşarak gittim. Otele girdim ve odama çıkıp yatağa kendimi attım. Garip bir gündü, ve o adamın kim olduğunu da bulmuştum. Ünlü yazar Sancak Ateş.

Yatakta yatarak düşünürken uyuyakalmıştım. Uyandığımda hemen aklıma gelen ilk şey buluşma olmuştu. Saat 18.00 di, hemen hazırlandım ve parka gitmek üzere yola çıktım.

Parka 15 dakika sonra gelmiştim, birkaç gün önce orada oturup ağladığım banka baktım. Orada oturuyor etrafa bakıyordu Sancak. Üstünde deri bir ceket vardı. Yanına yaklaştım ve oturdum, oturduğum gibi bana döndü. Önce şaşırıp sonra yüzündeki ifade sırıtışa dönüştü.

"Selam."

"Selam Sancak."

"Bu arada bir şey fark ettim."