SAF AŞK

Bölüm 9: Doğum Günü

Sancak Ateş 
Aşağıya indiğimde Sanem beni bekliyordu, yanına gidip konuşmaya başladım.

"Hazırım gidebiliriz."

"Sadece markete mi gideceğiz?"

"Evet, ama seni evde yalnız bırakmak istemiyorum."

"Neden, küçük müyüm sanki."

"Küçük değilsin Sanem, ama baban burnumuzun dibinde ve sana bir şey yapmasından korkuyorum."

"Ne zamandır benim hakkımda endişeleniyorsun?"

"Seni parkta gördüğümden beri."

Sabır dilercesine bakıyordu ama benim verecek tek cevabım buydu. Çünkü onu ilk gördüğümden beri endişeleniyordum, çoğunlukla da babası yüzünden.

"Artık gidelim mi?"

"Tamam, geliyorum."

Arabaya bindik ve markete gitmeye başladık, ama hala Sanem az önceki gibi yorgun ve halsizdi. Bu hallerinin neden olduğunu merak ediyordum. Ve onun hakkında sürekli endişeleniyordum. Artık reşit olduğuna göre hastaneye gidebileceğimizi düşündüm, bu yüzden yarın hastaneye gitme planı yaptım.

Markete geldiğimizde Sanem hala aynı şekildeydi. Herhangi bir duruma karşı ona daha yakın durdum. Ben ilerlerken o da arkamdan geliyordu. Pasta malzemelerinin olduğu reyona ilerledim, ve pasta için gerekli olan malzemeleri aramaya başladım. Sanem unutmuş olabilirdi ama ben onun doğum gününü unutmamıştım. Ben malzemeleri sepete eklerken arkada Sanem hala duruyordu. Biraz onunla konuşmanın Sanem'e iyi geleceğini düşündüm ve konuşmaya başladım.

"Sanem pasta süsü alacağım, beraber seçmek ister misin?"

"Olur seçelim."

Birkaç alternatif gösterdikten sonra Sanem içlerinden birini seçti. Seçtiği pasta süsünü de sepete ekledim. Hala Sanem'in iyi olduğunu düşünmüyordum. Alacağım şeylerin hepsini aldığımda kasaya yöneldim ve ödedim. Arabaya geçtiğimizde tekrardan Sanem'le konuşmayı denedim.

"Sanem bugün hiç iyi görünmüyorsun, bir şeyin olmadığına emin misin?"

"Bilmiyorum, iyiyim diye geçiştirdim ama sanırım iyi değilim."

"Hastaneye gitmek ister misin?"

"Şuanlık gerek yok gibi, eve gittiğimde bir ağrı kesici içerim geçer."

"Eğer ilaç içtiğinde kendini iyi hissetmezsen gideriz olur mu?"

"Tamam, bu arada endişeleniyorsan gerek yok. Ben gayet iyiyim."

"Sana güveniyorum, umarım iyisindir."

"Gayet iyiyim dedim, güveniyorsan bana inanmalısın."

"İnanıyorum dedim ya. Şimdi eve gidip pasta yapalım olur mu? "

"Tamam ama umarım çabuk olursun çünkü acıkmaya başlıyorum."

"Gidiyorum."

***
Eve gelmiştik, ben mutfakta malzemeleri yerleştirirken Sanem de beni bekliyordu. Malzemelerin hepsini tezgaha koymuştum, önlükleri almak için dolaba ilerledim. Her zaman kullandığımız o iki önlük yeniden elimdeydi. Birini Sanem'e uzattım ve kendiminkini giydim, Sanem artık önlüğünü bağlayabiliyordu. Ona yardım etmem gerekmediğini görünce tezgaha döndüm ve hazır aldığım keki açmaya başladım.

"Cidden pasta mı yapacağız? Gerek yoktu."

"Ne yapacağız ki? Kek zaten hazır."

"İyi tamam, önce pasta kremasını yapayım ben."