SAF AŞK

Bölüm 13: Kabus

Sanem Çelik

Hızlı bir şekilde arkama döndüğümde gözleri kapalı bir şekilde yatakta yatan Sancak'ı gördüm. Bir an içimi nedensiz bir korku sardı. Belki de kötü bir şey yaşanmasından korkuyordum.(tecavüz vb.) Sancak'a döndüm ve yattığım yerde oturma pozisyonuna geçtim. Elimle Sancak'ın omuzunu dürtüklerken bir yandan ismini söylüyordum.

"Sancak, sancak kalk, uyumadığını biliyorum!"

Hala uyuyor numarası yapıyordu. Ben de onu uyandırmaya çalışmamaya karar verdim. Bu sefer omuzundan onu arkaya ittim. Serumumu çıkarttıkları için daha rahat hareket edebiliyordum. Yattığı yerin arkası boşluktu, yani zemine düşecekti. Biraz daha zorladım ve biraz sonra Sancak'ı yere itmeyi başardım. Ama bileğimi saran eli hissetiğimde olanları anlamam biraz uzun sürmüştü. Sancak zemine düşerken ben de beni tuttuğu için üstüne düşmüştüm. Acımasız olmadığım için kafasını çarpmasın diye elimi kafasının altına koymayı başarmıştım ama bu bizi daha yakınlaştırmıştı. Gözlerini sonunda açan Sancak bana bakıyordu. Ben kalkmaya çalışırken konuşmaya başladı.

"Neden beni yere atıyorsun, çok acımasızsın."

"Şuan bunu konuşmanın sırası değil, kalkmam lazım bileğimi bırak!"

"Bence tam sırası, neden beni yere attın?"

"Üf bırak!"

Sonunda bileğimi kurtarmış ve ayağa kalkmıştım. Kalkmamın ardından yerden kalkan Sancak karşımda duruyordu.

"Neden yatağa yatıyorsun?! Sapık mısın?"

"Üzgünüm ama koltuk dayanılmaz derecede sertti ve boynum kötüydü, ben de uyuduğunu düşünerek kenara yatayım dedim. Hem aramızdaki mesafeyi görmedin mi? Bu büyük bir yatak."

"Ama orada ben yatıyordum, ağrı çekmen seni haklı yapmaz. Bir daha böyle bir şeye kalkışma çünkü bu sefer yataktan değil camdan atarım."

"Bu kadar sinirlene-"

"İyi misin Sancak? Ben bir kızım, her kızın yattığı yere kıvrılamazsın. Eğer çok düşünceli olduğunu düşünüyorsan insanların rahatsız olup olamayacaklarını da düşün derim."

"Seni rahatsız ettiğim için üzgünüm, bir daha yapmayacağım."

Olanlar yüzünden cidden sinirlenmiştim. Bana bunu yapıyorsa başkalarına da yapmıştır diye düşündüm ve yatağa yattım. Tekrar Sancak koltuğa geçerken boynunun ağırmaması için ona bir yastık fırlattım ve sessiz bir şekilde uyumaya çalıştım.

Sancak Ateş

Yaptığım şeyden cidden pişman olmuştum. Yaptığım fazlasıyla yanlış bir hareketti. Çok yanlış. Söylediklerim doğruydu, gerçekten bir kötü niyetim yoktu. Ama bu yaptığımı herkes yanlış anlardı.

Koltukta yatarken Sanem'in bana attığı yastığı kafamın altına koydum ve uyudum.

***
Sabah saat 06.00'da hemşireler kan almak için gelmişti. Birkaç ilaç daha vermişti. Sanem hemşireler geldiğinde uyanmıştı. Ama ne bana ne de hemşireye tek kelime söylememişti. Hemşire işini hallettikten sonra saat 09.00'da kahvaltının geleceğini söylemişti. Hemşire gittikten sonra odada Sanem ve ben kalmıştık. Hala bana kızgın olduğunu biliyordum, yaptığım şeyin yanlış olduğunu da. Sanem yatağında yatıyor benim olduğum tarafa bakmak bile istemiyordu. Sadece camdan dışarıya bakıyordu.

Sanem'e kendimi affettirmem gerektiğini düşündüm çünkü yaptığım şey çok saçmaydı. Ben de odadan sessizce çıktım ve ilk gördüğüm oyuncakçıya girdim. Bir barbie aldıktan sonra hastaneye geri döndüm. Bulduğum bir kağıda birkaç şey yazdım ve hazırladığım paketin içine koydum. Hala Sanem düşünceler içindeydi, ben de önüne geçtim ve sadece paketi bırakıp odadan çıktım.