SAF AŞK

Bölüm 8: Cezalar ve Ödüller

9 gün sonra

Sanem Çelik 
Günlerim yemek yiyip odama kaçmakla geçmişti. Nedense bir his beni Sancak'a çekiyordu ve ben bu hisse karşı gelip ondan uzak durmaya çalışıyordum.

Sabah uyandığımda bugünün hayatımın kökten değişeceği bir gün olacağını biliyordum. Çünkü babamla yüzleşecektim, yeni bir hayata adım atacaktım. Ama en önemli nokta ise yalnız olmayacaktım. Bugün için özellikle sakladığım o elbisemi çıkarttım. Babama inat mükemmel görünmek istiyordum. Bana ne derse desin kaybedenin o olduğunu ona göstermeliydim. Yıllarca çektiğim onca acıdan sonra hala mutlu ve güzel olduğumu görmesini istiyordum. Tamamen hazırlandıktan sonra rahatlamış ve mutlu bir şekilde oturma odasına indim. Mutfaktan birkaç ses gelmesiyle mutfağa döndüm ve içeriye baktım. Sancak'ın kahvaltı hazırladığını görünce yanına gittim.

"Kahvaltı mı hazırlıyorsun?"

"Evet."

"Bugün ne biliyorsun değil mi?"

"Evett, bugün babamdan kurtulacağım."

"O kadar babana kafayı takmışsın ki doğum gününü unuttun."

"Doğru, üzgünüm."

"Neden üzgünsün ki babandan kurtulman daha iyi."

"Evet, doğru."

"Hadi kahvaltı hazır yiyelim."

"Tamam."

  Masaya geçtik ve yemeye başladık. 9 gündür çok az konuşuyorduk, ama her konuştuğumuzda iyi hissediyordum. Beni destekleyen birisi olması çok güzeldi, iyi hissettiriyordu.

"Sancak, ne zaman gideceğiz?"

"Sabırsızsın bakıyorum."

"Yani, sayılır. 2 haftadır bunu bekliyorum."

"Doğru, kahvaltıdan sonra hemen gideceğiz."

"Güzel."

Kahvaltıyı o kadar hızlı bitirmek istiyordum ki, Sancak'ın da fark edeceği kadar hızlı yemek yiyordum.

"Yavaş ol Sanem, bu kadar heyecanlı olduğunu bilmiyordum."

"Nasıl heyecanlı olmam? Fazlasıyla heyecanlıyım tabii."

"Anlıyorum."

***

Yemeği yemiştik ve heyecanlı bir şekilde koltukta oturuyordum. Bir süre sonra Sancak yanıma geldi ve oturdu.

"Şimdi gideceğiz ama ben seni bulmuşum gibi yapmalısın. Ya da gerçekleri anlat. Ama baban konusunu her detayıyla anlat. Kurtulmak istediğini de söyle, sen artık reşitsin."

"Sancak, beni desteklediğin için teşekkür ederim."

Cevap vermeyerek sadece gülümsemekle yetindi. Bende hafifçe gülümsedim ve Sancak'ın kapıya yönelmesiyle onu takip ettim. Sancak arabaya daha yeni binerken ben onun yanında oturuyordum. Heyecanımı bastırmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Sancak arabayı çalıştırırken, heyecanımı atmak için koltuğu sıkmaya başladım. Çok gergin hissediyordum ve bence bunu birisine söylemek bana fayda getirmeyecekti. Camdan dışarıya bakmaya başladım ve gözlerimi kapattım. Daha iyi hissedecekken olacak tüm kötü senaryolar bir anda beynime doluşuyordu. Hiç iyi hissetmiyordum ve bunu az da olsa Sancak fark etmişe benziyordu. Bu sefer camı açtım ve dışarıdaki havayı soludum.

Sancak Ateş 

Sanem iyi görünmüyor gibiydi, heyecanlı olduğunu biliyordum ama babasıyla buluşacağı için endişelenmesinden korkuyordum.