Varis

Öpücük

OYLAMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN!

İyi okumalar<3

&

''Çık dışarıya!'' diye bağıran kadınla kafasını yerden kaldırmadan hızla geriye döndü. Öte yandan korkuyla ellerini yüzüne kapatmış olan genç kadın yavaşça gözlerini açtığında kapının eşiğinde duran adama öfkeyle bakmaya başlamıştı. Umursamazlığı yüzünden hayatını tehlikeye attığının farkında mıydı? Nasıl kapıyı dahi çalmadan odaya böylesine girebilirdi!

''Aklından geçenleri tahmin edebiliyorum ama konuşmamız gerekiyor.'' dedi Çağan.

''Sen beni öldürmek mi istiyorsun!''

Genç adam olduğu yerde dikleşerek elini kapıya yasladı ve arkası dönük şekilde konuşmaya devam etti. Tuana'nın o an dikkatini Çağan'ın kırışık gömleği çekmişti. Dünkü konuşmadan sonra eve gelmemişti. Anlaşılan onun içinde kötü bir geceydi.

''Zorda kalırsam düşünebileceğim bir yol.'' diye cevap veren adama şaşkınlıkla baktı. Öylesine umursamazca konuşuyordu ki ciddi mi yoksa şaka mı yapıyor, anlaması kesinlikle imkansızdı. Her iki türlü de o ses böylesine ürkütücü çıkıyorken genç kadın ciddi olduğu konusunda emin oldu.

''Neden gelmiştin?''

Konuyu değiştirmek en akıllıca olanıydı. Acaba dün ona yalan söylediğini anlamış mıydı? Evet, karşısındaki adam aptal bir adam olmadığı gibi hafife alınacak biride değildi ama yine de başka şansı yoktu. Çağan diğer elinde tuttuğu kutuyu arkasını dönmeden odanın içine doğru attı. Tuana hızla yere düşen kutuya doğru ilerlerken kaşları merakla havalanmıştı.

''Bu işi hemen bitirmeliyiz diye düşündüm. Gece için hazırlanmalısın.''

Duyduklarını sindirmekte güçlük çeken genç kadın yavaşça kutuyu araladığında içinden çıkan gecelikle kıpkırmızı kesilmişti. Bu adam dalga mı geçiyordu!

''Bir kere için buna katlanabilirim.'' diye mırıldandığı an Çağan'ın alaylı sesi duyuldu.

''Hemen hamile kalacağına eminsin yani?''

Ağzı tekrar şaşkınlıkla açılırken cevap veremeden genç adam çekip gitmişti. Odanın ortasında elinde gecelikle öylece dikiliyordu. Biraz önce duydukları gerçekse, ki gerçek olduğuna emindi ölümü kesinlikle bu adamın elinden olacaktı... Endişeyle ileri geri yürürken yatağın kenarına çarptı. Acıyla karışık ağzından kaçan iniltiye aldırmadan yatağına çöktüğünde, az önceki konuşmaları düşünüyordu. Doğumdan sonra bebeği alıp ortadan kaybolmalıydı. Çağan nasılsa yüzünü görmediği için onu bulamazdı. Ya bulursa dedi içindeki bastırmak istediği ses. Geceliği yatağın üzerine fırlatıp odadan koşarcasına çıktı. Bedeni tekrar görünmez halini alırken, aradığı kişinin aşağı katta olduğunu gelen sesler yüzünden anlaması uzun sürmedi. Çağan gömleğinin düğmelerini sonuna kadar açmış dolaptan çıkardığı suyu kafasına dikiyordu. Bir reklam filmi için muhteşem seçimdi doğrusu.

''Hey!''

''Bana adımla seslen.'' dedi genç adam tok bir sesle. Tuana yutkunarak ona doğru yürüdü. Bugün o kadar korkutucu görünüyordu ki konuşmaya çekiniyordu.

''Demren.'' dediği an genç adam elindeki bardağı tuttuğu gibi öfkeyle yere fırlattı. Yerle temas ettiğinde büyük gürültüyle parçalara ayrılan bardakla birlikle Tuana nefesini tutmuştu. Çağan adeta bir dev gibi üzerine doğru yürürken hareket dahi edemiyordu.

''Bu ismi nereden duydun?''

Ses tonu öylesine ürperticiydi ki doğru cevabı alamadığı takdir de hiç acımadan öldürecekmiş gibi bakıyordu o ela gözler. Aralarında iki adımlık mesafe kala Çağan durdu. Gerilim yüzünden mi yoksa böylesine bir yakınlık yüzünden mi göz kapakları sürekli açılıp kapanıyordu.