ANALİZ

34. "IŞIK DOLU KARA KUTU"

Bölüm şarkıları:
LANY, 13
Yıldız Tilbe, Çat Kapı
Yıldız Tilbe, Vursalar Ölemem
Teoman, Serseri
Kendimden Hallice, Seni Kimseye Anlatamazdım

💻

Yolunu kaybetmiş denizcilerin rehberi deniz feneridir.

•🪨•

Kaya Eroğlu:

13 Şubat 2019

Herkesin anlatacak bir hikayesi olduğuna inanmıyorum.

Bazı hikayeler anlatılmamalı, bazı sayfalar açılmamalı ve bazı kalemler hiç ele alınmamalı bence.

Kalemi elime ilk aldığımda 18 yaşındaydım. Yazmak için değil, çizmek için kullandım ve bir saniye bile düşünmeden karaladım geçmişimin üzerini. Bana on sekiz sene boyunca bir kafesteymişim gibi hissettiren ama başka gidecek yerim olmadığından sahip olduğum tek evin, yetimhanenin, kapısından çıkarken burayı bir gün onların başlarına yıkacağıma dair bir yemin ettim.

Benim arkadaşlarım, kardeşlerim öldüler. Birlikte top koşturduğum, korkmamaları için gizlice yanlarında kaldığım, yemeğimi bölüştüğüm arkadaşlarımı öldürdüler. Beş küçük çocuk organları için katledilirken oradaki çalışanların bir kısmı tüm bu olanlara göz yumdular.

Ben de onların hepsini son kez gözlerini yumacakları an gelene dek parmaklıkların arkasına gönderdim. İlk adım müdürümüzün kasasını açışımdı. Bir polis olarak değil, illegal işlere bulaşmayı göze almış bir delikanlı olarak attım o ilk adımı, tek başıma. Uğruna yaşadığı bir hedefi olan insana yalnızlık koymaz fakat uğruna ölünecek bir dost kazandım ben o yolu yürürken.

Necip Amir, hayatımı kurtaran adamdı. Öldürülecek çocuklardan biri de bendim çünkü hep sorun çıkartıyordum. Gözden en kolay çıkarılabilecek olandım. Devamlı kaçıyor, polisleri peşime takıyor, yurdun altını üstüne getiriyordum. Bir gün o beni buldu, beni anladı, bırakmayacağını söyledi ve bırakmadı fakat hayatıma en büyük katkısı beni Görkem'le tanıştırmasıydı.

Uyumsuzdum, yabaniydim, iletişim kurmayı doğru düzgün beceremiyordum, dinmek bilmeyen bir öfkeye sahiptim. Uykumda bile huzursuzdum, insanlardan nefret ediyordum, tüm arkadaşlarımı geçmişimi geride bırakabilmek adına silmiştim. O ise asosyaldi, kendine güveni sadece uzmanlık alanı olan konulardan bahsederken vardı, çok konuşmuyordu çünkü konuştuğu zaman insanları bunalttığını düşünüyordu, bir dahiydi fakat ulu orta göstermiyordu çünkü bunu yaptığında arkadaşları tarafından dışlanmıştı.

Elini uzattı, elimi uzattım. Necip abi tarafından zorla tanıştırılan iki erkek çocuğuyduk, yedikleri içtikleri ayrı gitmeyen iki kardeşe dönüştük. Beni merak etti, dinledi, yapmak istediklerimi yadırgamadı, intikam planımı çocukça bulmadı ve elinden gelen ne varsa yaptı benim için. Birlikte belaya bulaştık, kurtulmak için tek bir yol sundular önümüze, mecbur kaldık, birlikte polis olduk.

Dönüp ona baktım. Bugün arabayı ben sürüyordum. Dört erkek aynı evde yaşamaya başlayalı yalnızca birkaç gün kadar olmuştu, bir kadının daha ekibe katılması planlanıyordu fakat ortağını ikna edemediğini söylemişti Necip Amir. Görkem'se bir kez şansını denemek istemişti. Analizcilerin lideri olarak son üyenin peşini öyle kolay bırakmayacağını söylemişti onu hiç tanımasa da.

Önümdeki yol akıp giderken ceketinin iç cebinden bir ilaç kutusu çıkardı. İki ağrı kesiciyi arka arkaya yuttuktan sonra başını yolcu koltuğuna yaslayıp gözlerini tavana çevirdi.