Zifiri karanlıkta kalan kendini kör sanırdı.
Gözler görmez olduğunda, kulaklar duymaz olduğunda; kimi zaman gecenin siyahına, kimi zaman seherin kızıllığına bulaşırdı suçun lekesi. Gerçek denilen şey, bu lekelerin ardına gizlenip günyüzüne çıkmayı b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkıları: The Score, Legend Call Me Karizma, Rebels Kalben, Sadece Hande Mehan & Cem Adrian, Sen Benim Şarkılarımsın İkiye On Kala, Al Beni Bas Yaralarına
İkinci kısım: The Weeknd, Power is Power Blackway & Black Caviar What's Up Danger Coldplay, Fix You
💣
Akıp geçen her bir saniyenin kıymetini bil. Çünkü bugün yanında olan, yarın olmayabilir.
"İmha için yola çıktık," dedi Kaya rahat bir tavırla. "Arda ve ben, şu bomba neyin nesiymiş şöyle bir bakalım diyoruz."
Oturduk bekliyoruz.
Görkem, otoparkın kolonlarını kullanarak aracı tuzaklayan üç adamın dibine dek girerken ben de diğer taraftan dolaşmış ve kaçma ihtimallerine karşı pusu kurmuştum. Tahmin edilebilir düzeydeydi her şey. Üç avelin tek görevi araca o bombaları yerleştirmekti. Onun dışında hiçbir meziyetleri yoktu.
Üçü de gencecik çocuklardı. Görkem bu yüzden susturucu taktığı silahını yerine geri koymuştu. Çocukların arasına yürüyerek gitmiş, dik omuzları ve yere sağlam bastığı ayaklarıyla ortalarında durmuştu. İçlerinden biri arabanın bagajının altından kafasını kaldırır kaldırmaz hayatta kalma refleksiyle ona saldırmaya çalışmıştı ve bayılması için tek bir yumruk yeterli olmuştu.
Görkem tek yumrukla birini bayıltabileceğini söylerken abartmıyordu.
"Lan," demişti kendi bile şaşırarak. "O kadar da sert vurmamıştım aslında."
Diğer iki çocuk da eğildikleri yerden kalktıklarında biri baygın arkadaşına bakakalırken diğeri ise tabanları yağlamıştı anında. Arkasında saklandığım kolondan kolumu uzattığımda bedeni sertçe koluma çarptığı için afalladı. Ona doğru bir adım attım. Gözlerini kocaman açarak diğer tarafa doğru koşmaya başladı fakat ben daha hızlıydım. Onu durdurduğumu sandığım sırada bacağıma bir tekme geçirerek elimden kurtulmayı denedi. Sonra ben de yakasını kavrayıp duvara yapışmasını sağladım.
Bu sırada Görkem, diğerinin ensesini kavramış ve yönünü arabaya çevirmişti. "Bunu imha et," dedi ölüm tehdidi gibi çıkan sesiyle birlikte. Korkak oldukları her hallerinden belli olan iki genç birbirlerine çaresizlik içinde baktılar. Duvara sıkıştırdığımı sürükleyerek diğerinin yanına götürdüm ve elimdeki silahı ikisine doğrultarak Görkem'in hemen yanında dikildim.
Görkem bugün üniformalı ve maskeli oluşunun ekmeğini fazlasıyla yemişti. Çocuklar üzerinde doğrudan psikolojik bir üstünlük kurmasına yol açmıştı bu. Aslında bana karşı da psikolojik bir üstünlüğü vardı fakat bunu başka bir zaman konuşmayı planlıyordum.
