"မြေး!"
အပေါ်ထပ်လှေကားကနေ စာတွဲဖိုင်တွေကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ပိုက်ရင်းဆင်းလာရင်းက ဆောနူခြေလှမ်းတွေတုံ့ကနဲဖြစ်သွား၏..။ မနက်ဖြန်ဆေးပညာဟောပြောပွဲတစ်ခုဆီသွားဖို့ရှိသည်မို့ အိမ်မှာလိုအပ်တဲ့ဖိုင်တွေကိုလာယူတာဖြစ်သည်။ ကွန်ဒိုဆီတန်းပြန်ဖို့ပေမယ့် ဧည့်ခန်းမှာဘိုးဘိုးကထိုင်ကာကြည့်နေသည်မလို့...
"ဘိုးဘိုး မအိပ်သေးဘူးလား"
9နာရီကိုမိနစ်အနည်းငယ်ကျော်နေသည့် နာရီဆီတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပီးနောက် ကားသော့ကိုစားပွဲပေါ်တင်၏။ ဖိုင်တွဲတွေကိုတော့သူ့ဘေးနားချထားကာ ကင်မင်ယောထိုင်နေတဲ့ဆိုဖာခုံမှာတိုးကာဝင်ထိုင်လာသည်..။
"အခုမှ!.....ဘိုးဘိုးသာမခေါ်ရင်ကွန်ဒိုကိုတန်းပြန်မှာမလား"
"ဘိုးဘိုးအိပ်နေပီထင်လို့ပါ...ပြီးတော့ ဒီနေ့ဖေဖေလည်း ဒင်နာပွဲတစ်ခုသွားစရာရှိတာသိထားလို့လေ၊ မြေးအသံကြောင့် ဘိုးဘိုးအိပ်ရေးပျက်မှာဆိုးလို့တောင် ဘာအသံမှမပေးပဲယူစရာရှိတာယူပြန်မလို့လုပ်နေတာ"
"ဟုက်ပါပီဗျာ....ဖိုင်တွဲတွေနဲ့ဆိုတော့ ဆွေးနွေးပွဲရှိတာလား"
"ဟုက်တယ်ဘိုးဘိုး..၊ အလုပ်သင်တတိယနှစ်တွေအတွက်လုပ်ပေးတဲ့ပွဲလေ..အဲ့ဒါဆရာကdutyချိန်ညှိရရင်လာခဲ့စေချင်တယ်ဆိုလို့"
"ပါမောက္ခချွဲတို့ကတော့ သူ့တပည့်ကိုခုချိန်ထိအားကိုးလို့မပီးနိုင်ဘူးပဲ.."
ဆောနူဘိုးဘိုးစကားကြောင့် ခပ်ဖွဖွပြုံးမိသွား၏။ ဟုက်တော့လည်းဟုက်သည်.. ။ ဆရာကအလုပ်သင်ဘဝတည်းက ဆောနူအပေါ်ဆိုသူများတွေထက်ပိုပီး အလေးထား၊အားကိုးခဲ့သည်ပင်။ အဲ့ဒါမလို့လည်း ဆောနူရဲ့အလုပ်သင်ဆရာဝန်ဘဝက စာတွေကျက်မှတ်ခဲ့ရတာကြောင့်ပင်ပန်းခဲ့တာပဲရှိသည်။ တာဝန်ကျဆရာဝန်တွေရဲ့ပညာပြမှုတွေ၊ စီနီယာဆရာဝန်တွေရဲ့အနိုင်ကျင့်တဲ့ဒဏ်တွေတော့မခံခဲ့ရ။
"တနေ့က ဟိုဘက်မိသားစုရဲ့အိမ်ကိုသွားခဲ့တာရော...ဘယ်လိုလဲ မြေး..၊ အဆင်ပြေတယ်မလား"
စားပွဲပေါ်ချထားတဲ့ကားသော့ရဲ့ကီးချိန်းလေးကိုဆော့ကစားနေရင်းက ဆောနူခေါင်းအသာငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။အဆင်မပြေစရာမှမရှိပဲလေ..။ သူတို့သားက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့စီးပွားရေးကိုခွဲလုပ်ပီး အောင်မြင်အောင်လုပ်နိုင်နေတဲ့သူဆိုတော့ သားမက်ဖမ်းချင်သူတွေပေါတာကိုစိတ်ပူနေကြသည်တဲ့လေ..။ ဆောနူနဲ့အခုလိုကိစ္စတွေဖြစ်တယ်ဆိုတော့ အမှန်အတိုင်းပြောရမယ်ဆိုရင် သူတို့ဘက်ကဝမ်းသာမိပါတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းတွေ ခေါ်ပြောတာမလို့..၊ အဆင်မပြေစရာမရှိ..။ ပြီးတော့... သူတို့သားကစကားပြောသာမတတ်တာ..စိတ်ရင်းကကောင်းပါတယ်ဆိုပီးလည်း ဖာထေးပြောပေးကြသေးသည်။
