Hayaller Ve Kırıkları

1.3

Medyadaki şarkı bölüm ile alakalı.

🦋 Nil Koç 🦋

ARAF'TAN...

Gözlerimden akan yaşlarla birlikte odadan çıktım. Canım yanıyordu.

Kalbim ağrıyordu.

Kimseye görünmemek için hızla odama geri döndüm. Akan yaşlar dinmek bilmezken, odamdaki balkona çıkarak koltuklardan birine attım kendimi.

NİL'DEN...

"Nil! Burdayım! Bana doğru gel!" Oktay'ın sesi, karanlık olan ve hiç tanımadığım yerde yankı yaptı. Etrafımda dönerek nerde olduğunu bulmaya çalıştım.

"Sesime gel Nil!" Sesin nerden geldiğini hala bilemezken, bir yerden ışık sızdığını gördüm. Adımlarım oraya ilerlerken, içim hiçte rahat değildi.

Aralık kapıdan sızan ışığa ulaştığımda, parmak uçlarım kapıya dokundu. Sesli bir şekilde açılan kapı ile Oktay'ın gözleri bana döndü.

Hayır, hayır, hayır. Bu olamazdı.

Olmamalıydı.

Arkasında sırıtarak bana bakan o iğrenç adam, önündeki Oktay'ın omzuna elini koydu.

"Yardımın için teşekkür ederim." Sesi odada yankı yaptığında göğsüm sıkıştı.

Oktay, o iğrenç adamla iş birliği mi yapmıştı?

Oktay, arkasındaki adama korkunç derecede bir yavaşlık ile gülümsedi ve bakışlarını bana çevirdi.

"Saf bir kızı buraya getirmek hiçte zor değildi." Yaşların, yüzümü ıslattığını hissettim.

Mekan değişti. Daha bir kaç gün önce bıçaklandığım o sokağa geldik. Bu kez elinde bıçak olan kişi...

Oktay'dı.

Sokağın tam ortasında duruyorduk. O iğrenç adamın beni bıçaklayıp tam ortaya attığı yerdeydik.

"Üzgünüm, ikizim. Ama senden nefret ediyorum." O bana doğru gelirken, ben yerimden kıpırdayamıyordum bile.

Geldi, geldi ve tam önümde durdu. Bıçağı, tam kalbimin üstüne bastırdı.

"Görüşürüz," Sırıttı ve cümlesine devam etti. "İkizim."

Kalbime saplanan bıçak değildi canımı acıtan. Canımı yakan şey sırtıma yediğim büyük darbeydi.

Ağlayarak açtığım gözlerim ile yatakta doğruldum. Oktay hala omzumda yatarken, artık ondan korktuğumu fark etmiştim.