/Aile Kurgusu/
Suskunluğa mahkum bir kız.
Kız konuşabilecek mi? Aile onu kabul edecek mi?
İki karışan çocuk. İki farklı hayat. İki can, iki kalp.
Nil sessizdi suskundu. İkizi onun sesi oldu. İkizi ona yoldaş oldu. İkizi onun herşeyi oldu.
Nil sus...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🦋
Nil'den...
Yattığım rahat yere biraz daha sokuldum. Gelen gülme seslerine kulağımı tıkamak istedim.
"Nil! Oktay! Uyanın artık!" Homurtu sesinin geldiği yöne kıçımı döndüm.
"Ne kadar ayıp!"diyerek kınayıcı bir ses ile konuştu.
"Ne oluyor ya?!" Çemkirme sesi kafamın üzerinden gelirken, daha çok sokuldum göğsüne.
"Uyanın hadi! Ne uykucu insanlarsınız, anlamıyorum ki?" Gözlerimi hafifçe açarak olduğum konuma baktım. Ege ayak ucumda, yumruk yaptığı elleri ile gözlerini ovalıyordu.
Kafamı kaldırdığımda Oktay ile göz göze geldim. Birbirimize şaşkınlık ile bakarken
"Şey ben..." Utançla konuşmasının ardından hızla ayağa kalktı ve odadan çıktı. Onun kalkması ile benimde kafam yastığa düşmüştü.
Yatakta oturur pozisyona gelerek bana bakan Kuzey'e döndüm. Bende Ege gibi yumruk yaptığım ellerimle gözlerimi ovaladım.
"Yapmayın şöyle! Gözleriniz zarar görecek."dedi Kuzey. Omuz silkerek ellerimi gözlerimden çektim ve Ege'ye döndüm.
"Günaydın abla."dedi gülümseyerek. Bende ona gülümsedim ve ayağa kalkmak için hamle yaptım. Hamle yapmam ile ayağımın tekerlekli bir şeye takılması bir oldu.
Gözlerimi hafifçe araladığımda Kuzey'in endişeli, yeşil gözleri ile karşılaştım.
"İyi misin?"diye sordu. Büyülenmiş gibi kafamı onaylar anlamda salladım. Üzerime eğik olan bedeninin rahatladığını hissettim. Bir anda beni göğsüne çekerek sıkıca sardı.
Neydi bu? Kalbimdeki sıcak şey neydi? Bu tarifsiz duygu neydi? Neden bu kadar güven veriyordu?
"Bir dahakine dikkatli ol."dedi azarlar gibi. Göğsünde duran ellerim, ikimizin arasında sıkışmıştı.
Benden yavaşça ayrıldı. Oysa bu anın hiç bitmemesini isterdim. Sonsuza dek sürsün ve ben bu anın içinde kaybolayım istedim.
"Hadi elinizi yüzünü yıkayın, yemeğe."dedi sesindeki azarlar tonla. O odadan çıktığında gözlerimi Ege'ye çevirdim. Dağınık olan saçlarına bakarak gülmeye başladım. O da benim kafama bakarken ikimizin gülme sesleri odada yankı yapıyordu.
"Abla, babam kızmadan gidelim hemen yemeğe. Yoksa bizim yemeğimizi Muyat abi yey." Dedi somurtarak. Gülmemek adına çabalarken kafamı onaylar anlamda salladım.
