The Obsession Series 1: Augustus and Lucius Partridge

Chapter 6

Mabilis pa sa aso ang takbo na ginagawa ko. Hindi nila ako pwedeng maabutan! Kung hindi nila ako ikukulong, baka patayin na nila ako dahil sa pagtakas na ginawa ko. Ginawa ko naman lahat para makatakas ng tahimik pero mukhang hindi ako nagtagumpay. Nakatakas man ako pero nalaman din nila agad.

Patuloy parin ako sa pagtakbo dito sa mapunong lugar na ito. Hindi ko alam kung nasaan ako at wala na akong pake pa roon. Ang mahalaga ay makatas ako ngayong gabi.

" Shit" usal ko habang tumatakbo. Ilang beses na ako nadapa pero hindi ko na iniinda ang sakit ng katawan at pagod ko, dahil desperado na akong makatas sa dalawang iyon!

Yes i accept Caezar's offer, desperado na talaga akong makatakas. Kanina he tell me na bukas pa uuwi ang dalawa pero maaga silang umuwi at nalaman agad nila na nakatakas ako! Nilibang nya ang mga guards na nagbabantay at aaminin kong katulong rin namin si Manang kaya kinakabahan ako para sa kanya

Napasigaw ako ng malakas dahil sa sunod-sunod na putok ng baril. Huli ko na napagtanto na sumigaw ako " Why did i shout! Damn it Yuan! Napakatanga mo!"

I'm so fucking frustrated right now. Hindi ko na alam ang gagawin ko kung maabutan nila ako at ikulong nanaman sa mansiyon na iyon.

Wala naman akong ginagawang masama sa buhah ko pero bakit sobrang malas ng natatanggap ko. Hindi ko rin alam kung bakit parang mga hayok ang dalawang lalaking iyon pag dating sa akin. Kung alam ko lang, hindi ko na sana sila kinaibigan pa

" Yuan! Where are you?! You can't run from us! Mahahanap at mahahanap ka namin!" Sigaw iyon ni Lucius. That crazy motherfucker.

"Shit! Shit! Shit! Bilisan mo Yuan kung ayaw mong maabutan ka nila" kausap ko sa sarili ko. Malapit na sa akin ang mga pagsigae nila kaya hindi ako pwedeng huminto sa pagtakbo. Bakit ba naman kasi puro puno ang lugar na ito! I really don't have idea kung saang lupalop sa mundo nila ako dinala.

Hindi ko alam na may masamang balak pala sa akin ang magkapatid na iyon, kung alam ko lang hindi ko na sana sila kinausap pa. Sa dinami-daming tao na pwede nilang gawan ng ganito ay ako pa mismo ang napili nila. As far as i remember, wala naman akong atraso sa kanila. Wala akong ginawang masama sa kanila kundi puro kabutihan! At ito mismo ang isusukli nila sa akin. Ang pag kidnap at pagkulong sa punyetanf mansiyon na iyon.

They're crazy. Mas baliw pa sila sa mga taong nasa mental hospital. Hindi na ata magagamot ang tulad nila.

Unti-unti nanaman tumulo ang mga luha ko. " This is not the right time para umiyak ka! Damn it!" Saad ko at patuloy parin sa pagtakbo. Nakikita ko ang mga flashlight na kung saan-saan pumupunta kaya iniiwasan ko ang gumawa ng ingay at magpakita sa kanila.

Hingal na hingal na ako at nauubusan na ako ng hininga pero kailangan kong magpatuloy. Luminga-linga ako at nakita ko ang isang maliit na bahay. Luma at halatang wala ng nakatira dito. Walang ilaw at walang mga tao.

Mabilis akong tumakbo doon at pumasok, iniwasan ko parin makagawa ng ingay. Magtatago ako dito hanggang sa malagpasan nila ito, ramdam kong malapit na sila sa akin. Nakita ko naman ang mga galon na patong-patong kaya pumunta ako roon sa likod non at doon nagtago. Yumuko ako para hindi nila ako makita kung sakali man na pumasok sila dito.

Napahawak ako sa bibig ko nang makarinig ako ng mga yabag. Shit! Nandito na sila agad.

" Where the fuck is he?" It's Lucius

" This is your fault! Kung pinagsabihan mo lang ng maigi yang mga tauhan mo edi sana nandoon pa siya sa mansiyon!" Sigaw ni Augustus. Halata dito ang galit at gigil.