Can I Take Your Book? ☾︎R.J.L☽︎

☾︎☯︎|Fevri Hareketler

Remus, vücuduna tonlar ağırlığında taş atılmış gibi hissediyordu.

Yarın gece Dolunay vardı.

Remus'un Kurtadam oluşu çocukluğuna dayanan bir hikayeydi.

Babası Lyall Lupin, bir Bakanlık görevlisiydi ve o zamanlar kurtadamların-Özellikle liderleri Fenrir Greyback'in toplum içinde rahatlıkla gezmesine şiddetle karşı çıkarak Bakanlığı onlara karşı tedbir görmeye sevk ediyordu. Tüm bunlar Fenrir Greyback'in öfkesine ve sonda da öfkesini Lupin'in küçük oğlu Remus'tan çıkmasına sebep olmuştu.

Sadece 5 yaşındaydı.

O günden beri Remus'un hayatı her yönde değişmişti. Ailesi onu en iyi şifacıların yanına en iyi tedaviler için götürse de, köklü bir çözümü yoktu kurtadam oluşunun.

Sadece bir ısırık, çocukluğunu bile düzgün bir şekilde geçirememesine neden olmuştu.

Yine de Hogwarts'a geldikten sonra işler bir az değişmişti. Meseleyi Dumbledore'a bildiren Lupin ailesine karşı olarak Dumbledore büyük bir iyilikte bulunmuştu: Şamarcı Söğütün altındaki geçidi Hogsmeade köyündeki terkedilmiş bir kulübeye bağlayarak Remus'un dönüşümlerini orada geçirmesine yardım etmişti.

Remus'un dönüşümleri çok canyakıcı oluyordu. Özellikle dönüşüme yakın dönemlerde içindeki saldırganlık isteği şiddetleniyor, kimseye zarar vermemek adına da kendine zarar veriyordu.

Yüzündeki çizgilere bakardı her gün Remus, onlar onun tek gerçeğiydi.

Yine de arkadaşları onun durumunu öğrenip animagusa dönüşmeyi başardıktan sonra Remus'un zorlu günleri nıspeten azalmış bulunmaktaydı. En azından artık o kadar da acı çekmiyordu.

Remus'un durumunun ağır geçmemesi için Kurtboğan iksiri diye bir iksir vardı, Remus bunu kütüphanede araştırma yaparken görmüştü. Fakat iksiri yapmak feci derecede zordu ve bunun için çok yetenekli olmak gerekiyordu.

Üstelik iksir kitaplarındaki zamanla eklenen değişiklikler de hesaba katılırsa, iksir tarifinde yanlışlık olması da muhtemeldi. James'in babası Fleamont Potter bile bir iksir dahisi olsa da, bu iksiri yaparken sürekli sorun çıkmış ve iksir yarım kalmıştı.

İksiri yapmayı Lily de denemişti, yine de sonuç aynıydı.

İksirin koyu yeşil renge dönmesi gerekirken kırmızıda duruyordu.

Bu yüzden umudunu kesmişti Remus. Ağrılı dönüşümlerini geçirdikten sonra revirde madam Pormfrey'in verdiği ağrıkesici iksirlerle tekrar ayağa kalkabiliyordu.

Bu seferki dönemi ise ona çok gerici gelmekteydi.

Artemis'e hiç bir şey belli etmek istemiyordu Remus.

Onunla neredeyse 1 ay kadar bir süredir arkadaştı ve bu, Artemis'in onu ilk defa yorgun görebileceği bir dönemdi.

Hayatında Artemis varken geçireceği ilk dönüşüm olacaktı.

Bunun için yemekte bile Slytherin masasından görünmeyecek yerlerde oturmaya gayret etmiş, görülürse de dik durmaya çalışmıştı.

Akşam molasına kadar iyi idare edebilmişti.

Taa ki Artemis'i görene kadar.

İçinde bir taraf onunla konuşmayı dilerken bu istediği bastırmaya çalışıyordu.

Yanındaki Evan Rosier'i görünceyse heykelin arkasına geçerek onları izlemeye başladı.

"... O halde ailenle konuş ve bunu istemediğini belirt, Evan! Hiç bir şeyden haberim olmadan gerçekleştirilemez bu." Artemis'in yüzünde Remus'un hiç görmediği bir ifade hakimdi: Sinir.