Uni...
"လနက် တော်စမ်း မင်းလွန်လာပြီနော်"
အချိန်တိုင်း စီးကရက်မသောက်ချင်အောင် ဆိုပြီးလွှာ့ကို ပါးလာနမ်းလိုက်..နှုတ်ခမ်းလာနမ်းလိုက်နဲ့ လွှာ့တကယ်စိတ်ကုန်နေပြီဖြစ်သည်..ဒီလောက်ယွထရလား..
"လွှာကလဲ မောင်ကစီးကရက်တွေအစား လွှာ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စိတ်ငြိမ်အောင်လုပ်နေရတာလေ.."
တတ်လွန်းရန်ကော ဟူအကြည့်ဖြင်ဘသာကြည့်လိုက်ပြီး ကိုယ့်အလုပ်ကိုအာရုံပြန်စိုက်နေလိုက်သည်
"လွှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ထူးဆန်းလို့ ပုဂ္ဂလိက တက္ကသိုလ်ကျောင်းကြီးတစ်ခုက ငါ့ကိုဆက်သွယ်လာတယ်...အလုပ်ခန့်ချင်လို့တဲ့ ထူးဆန်းနေသလိုပဲ.."
"ဘာကထူးဆန်းတာလဲ လွှာရယ် လွှာ့လိုတော်တဲ့ထက်မြက်တဲ့လူတစ်ယောက်ကို သူတို့အလုပ်မခန့်ချင်ဘဲနေပါ့မလား.."
"ထူးဆန်းတာပေါ့ ငါကနာမည်ပျက်ထားတာလေ ဘာလို့သူတို့က ငါ့ကိုအလုပ်ခန့်ချင်တာလဲ ပိုပြီးထူးဆန်းတာက ငါ့ Emailကိုသူတို့ဘယ်လိုသိတာလဲ"
လွှာ့စကားကြောင့် လနက် မျက်ခုံးပင့်မိသွားသည် ဒီတစ်ချက်ကိုသူမေ့သွားတာပဲ...
"အာ...အခုခေတ်မှာ လူတစ်ယောက်ရဲ့profileကလွယ်လွယ်ရှာလို့ရနေတာပဲ ဘာလို့အတွေးလွန်နေတာလဲ"
"မင်းလား..."
"မဟုတ်တာကွာ မောင်ကဘာလို့လုပ်ရမှာလဲ မောင့်အတွက်တော့ လွှာကမောင့်အနားရှိလေပိုကောင်းလေပဲ"
လနက် ပြောတော့မှ လွှာက ပါးစပ်လေးမဲ့ကာ laptopကိုအာရုံပြန်စိုက်နေသည်..
"လွှာ လက်ခံမှာလား.."
"စဥ်းစားအုန်းမယ်"
"အင်းပါ..လွှာ့သဘောရှိသာလုပ် မောင်အလုပ်သွားတော့မယ် "
"အင်း.."
လွှာက အင်းတစ်လုံးသာပြောပြီး တက္ကသိုလ်တစ်ခုရဲ့ပုံတွေကို အာရုံစိုက်နေလေသည်..လနက် သွားမလို့ပြင်ပြီးမှ လွှာ့အနားပြန်ထိုင်လိုက်သည်..
"အင်း?ဒါပဲလား"
"ဟ မဟုတ်ရင်ငါကဟင့်အင်းလို့ပြောရမှာလား"
BẠN ĐANG ĐỌC
PERFECT
Lãng mạnကိုယ်က လ မင်းက လှိုင်း ကိုယ်တို့ကလိုက်ဖက်တယ်မထင်ဘူးလား... ကျုပ်က ရာဇသံ ခင်ဗျားက သဝဏ်လွှာ... ကျုပ်တို့က perfect ဖြစ်တယ်မထင်ဘူးလား.... လနက်ရာဇသံ +လှိုင်းသဝဏ်လွှာ ~~~
