Uni...
"ပေါက်စလေးရေ...ချိုချိုသောက်မယ်နော်"
နို့ဘူးလေးကိုကိုင်ရင်း ကလေးကို ချော့မြူနေသည့် လွှာအား လနက်မကြည်ကြည့်ကြည့်လိုက်သည်..
"လွှာ..ဘာလို့မောင့်ကိုမစောင့်တာလဲ"
"ဟာ..မင်းနိုးသည်အထိ ငါကထိုင်စောင့်နေရမှာလား.."
ပုခက်ထဲက ကလေးကို နို့ဗူးဖြင့်တိုက်ရင်း လနက်ကိုလှမ်းပြောသည်..လနက်လဲ အရေးပေးမခံရတာကြောင့် စိတ်ကသိပ်မကြည်ချင်...
"မောင့်ကိုနိုးပါလား..မောင်က နိုးနိုးချင်းလွှာ့မျက်နှာလေးကိုမြင်ချင်တာကို"
"အပိုမပြောနဲ့..အာပေါက်ခါနီးအောင် နှိုးနေရမှာကို"
"လွှာကလေ မောင့်ကိုဆိုဘယ်တော့မှအလိုမလိုက်ဘူး...အခုဆိုပိုဆိုး"
လွှာ့နောက်ကျောဘက်ကို သိုင်းဖက်ရင်း ချွဲကာပြောတော့ လွှာက ရုန်းသည်..ကလေးကို တယုတယချီလိုက်ပြီး နမ်းလိုက်ရှုံ့လိုက်နဲ့..
"ပေါက်စလေးရေ...ကြည့်ပါအုန်း ရုပ်ကြမ်းကြီးနဲ့ နွဲ့နေတာဘယ်သူကြီးလဲ..."
"လွှာ..ရာ.မောင့်ကိုဂရုစိုက်ပါအုန်း"
"မောင် ကလေးကိုငါတို့ဘယ်လိုနာမည်ပေးကြမလဲ"
"မသိဘူး!
စိတ်ဆိုးနေကြောင်းသိသာစေရန် လေသံကိုလိုတာထက်ပိုကျယ်လျက်ပြောလိုက်သည်..ထိုအခါလွှာက ခပ်ပြုံးပြုံးသာလုပ်နေပြန်သည်..
သူ့စိတ်တိုင်းကျပဲ...
"မောင်လို့.."
"ဘာအခုမောင်လဲ...သွား ကလေးရောချီပြီးဝေးဝေးသွား"
လိုချင်တာရှိမှ မောင်ခေါ်တတ်သော လွှာ့အကြောင်းကိုနောကျေနေပြီမို့ လနက် မျက်နှာလွှဲကာ ပြောလိုက်သည်..
"မောင်ကလဲကွာ..ချစ်စရာကလေးလေးကိုချီကြည့်ပါအုန်း"
ကလေးကို လနက်နားတိုးပေးကာပြောလာသည်မို့ လနက် ကလေးအား အနီးကပ်လေးမြင်နေရသည်..ကလေးက ဖြူဥဥလေးနဲ့တကယ်ချစ်စရာလေးပင်..လနက်လဲ ချီကြည့်ချင်စိတ်လေးပေါက်လာတာမို့ ကလေးကိုအသာအယာလေးချီကြည့်သည်..
YOU ARE READING
PERFECT
Romanceကိုယ်က လ မင်းက လှိုင်း ကိုယ်တို့ကလိုက်ဖက်တယ်မထင်ဘူးလား... ကျုပ်က ရာဇသံ ခင်ဗျားက သဝဏ်လွှာ... ကျုပ်တို့က perfect ဖြစ်တယ်မထင်ဘူးလား.... လနက်ရာဇသံ +လှိုင်းသဝဏ်လွှာ ~~~
