Muhteriz: İnce düşünceli olduğu için aşırı düşünceli davranan, kimseyi kırmamak için kendi kırılan insan.
Hayatım hiçbir zaman genç bir kızın yaşayabileceği bir hayat olamadı; babamın işleri yüzünden defalarca kaçırıldım, alıkonuldum, ablamın gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çölüme yağmur oldun..."
Müslüm Gürses
☁️ ☁️ ☁️
13.08.2023
İmer Varlıklı
"Uykucu! Uyanma vaktii! İmer kalkma zamanı! İiimmeeerrr!" Kafamın dibinde Kaya abimin sesine rağmen uyumaya çalışan beynime mi yoksa sesin kaynağına mı sövsem diye düşünürken vampir ve kurt adamların cirit attığı rüyam benden giderek uzaklaşıyor, yine de abim susmuyordu.
"Anan anam, atan atam olmasa sana şiirler okuyabilirdim." Sesim, yüzümü bastırdığım yastık yüzünden boğuk çıksa da susmuş ve sözüm bittiği gibi gülmeye başlayan abimin duyduğunu anlamıştım. Tek gözümü açıp ona baktım, uzun kirpiklerinin ardından attığı o güzel bakışa da bir sövesim geldi. "Bu kadar güzel bakma, aşık oluyorum." Konuşurken sırt üstü dönmüştüm.
"Saat 8. Aslında uyandırmayacaktım ama Alpos sabah ekmek almamış, bir şeyler atıştırsam da daha fazla dayanamıyorum."
"Abi bilmem farkında mısın ama evde dört hizmetlimiz var, onlara da söyleyebilirsin." Hâlâ gözlerim kapalı olsa da uyandığımdan bir daha uyuyamazdım. Allah için ya! 5'te uyudum zaten.
"Camları siliyorlardı, kıyamadım. Hadi abim, ne olur. Çok acıktım." Daha yalvartmamak için iç çekerek kalktım ve uzanıp saçlarını karıştırdım. Önceden aslan saydığım abim, şimdi kedi gibi geliyordu ki aslında karakteri hiç değişmemişti. Hep böyle tatlı dilliydi. "Teşekkür ederim," derken gerçekten minnettar duruyordu.
Kazadan kalan bir travma; Agorafobi. Geniş, kalabalık alanlara çıkmaya korkuyor. Hatta bazen öyle anları oluyor ki camdan dışarı bile bakamıyordu. 2 psikolog eskitti de bu korkusundan kurtulamadı. Banyoya geçip elimi yüzümü yıkadım. Saçlarımı topuz yaptığım sıra giyinme odasına geçiyordum. Klasik kot, gömlek ikilisine giyinip cüzdanımı aldım ve salona indim.
Evimiz dört katlı olduğundan bir temizlik şirketiyle anlaşmıştık. Sabahın yedisinde -Kaya abim net altıda uyanır- geliyor, akşam yediye kadar evi dip köşe temizleyerek gidiyorlardı. Alpos Bey'imiz aşırı titiz olduğundan -ki bence sadece Kaya'nın mikrop kapıp hastalanmasından korkuyor- her gün evimiz çamaşır suyu kokar.
Esnemekten akan yaşımı silerek bahçe kapısını kapadım. Daha gözüm, ufkum açılmamış bakkala gidiyorum. Mükemmel! En yakın bakkala geldiğimde dört ekmek poşetleyip parasını ödedim, aynı uyuşuk adımlarla eve döndüm. Mutfağın masasına ekmekleri bırakırken hazırlanmış mükellef kahvaltı uykumu açmak için yeterli olmuştu. Alpos Bey ekmek almamış, ama harika bir kahvaltı hazırlamış.
"Geldin mi?" diye mutfağa giren Kaya abime şaşkınlıkla baktım.
"Hadi be! Görünmez mi oldum? Vay anasını!" Alaylı bağırtılarıma bıkkınlıkla baktı. "Gördüğünüz gibi Kaya Bey, geldim."
