Muhteriz: İnce düşünceli olduğu için aşırı düşünceli davranan, kimseyi kırmamak için kendi kırılan insan.
Hayatım hiçbir zaman genç bir kızın yaşayabileceği bir hayat olamadı; babamın işleri yüzünden defalarca kaçırıldım, alıkonuldum, ablamın gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Biriyle bunca zaman geçirip, sonunda onun sadece bir yabancı olduğunu idrak etmek... Ne büyük kayıp."
Joel Barish
☁️ ☁️ ☁️
20.08.2023
Atahan Varlıklı
Askerliği bana amcam sevdirmiş, adım atmamaysa Yamaç abim yardım etmişti. Onun sayesinde askeri okullara gitmiş, bu yollarda pes etmeden durabilmiştim. Şimdiyse ikisinden de nefret ediyorum! Amcamı bir terörist kampında silah arkadaşıma sıktığında öldürmüştüm, Yamaç'ınsa kız kardeşim İdil'in cenazesine çağırmadığında kendi içimde affetmemiştim. O zamanlar İmer on dört yaşındaydı, ama bir şekilde bana haber verebilirdi değil mi?
"Ata komutanım." Sert ve yüksek sesle beni andıklarında başımı gelen sese çevirdim; çömez olduğu duruşundan ve bakışlarından bile belli olan çocuk bana bakıyor. O sesini mi yükseltti?
"Hemen çatma kaşlarını," diyen timdeki yeni elemana döndüm. "Çocuk, sana kırk kere seslendi, omzuna bile dokundu. Çay bardağı ne kadar ilgi çekiciyse ona bakmaktan çocuğu takmadın, bağırmak zorunda kaldı."
"Sen karışma lan, yeni!" Verdiğim cevapla sabır çekerek başka yere döndüğünde tekrar çocuğa baktım, korkuyla beni izliyor. "Ne oldu?"
"Bizim koğuşun çavuşu, koğuştan bir arkadaşımızı revire götürdüğünden gelemedi. Bir emriniz olursa beni çağırmanızı rica ediyormuş, bir süre koğuşla ben ilgilenecekmişim." Başımı aşağı yukarı salladım.
"Beni, yüzbaşı Atahan'la karıştırmışsın bebe. Ben tim komutanı Atahan'ım. Git, kendi yüzbaşını bul." Çocuğun gözleri korkuyla açılıp elleri titreyince başımı iki yana sallayıp soğumuş çayımdan bir yudum aldım.
"Ö... Özür dilerim komutanım!"
"Git, çocuk git." Anından karşımızdan toz oldu. Ayaklarımı masaya uzatıp iç çektim. İdil'i özlüyorum...
"Seni böylesine düşünmeye iten ne?" Yanımdaki yenin sorusuna güldüm. Tam ağzımı açacakken o konuşmasına devam etti; "sorun terörist amcan mı?"
Şokla ona döndüğümde omuz silkti. Bunu nereden biliyor?
"Yepyeni gelen çaylaklar, torunlar bile bunu biliyor. Amcası terörist bir tim komutanı, devlet nereye gidiyor diyorlar. Sahi ya, o olaydan sonra askerlik yapmana... Pardon! Çok önemli görevlere çıkmana nasıl izin veriyorlar?"
