Oblubieniec Zła | Harry Potter Fanfiction

Rozdział 52: Eurowizja

Po bijatykę w klubie wrócili do Hogwartu. Za pomocą magii ukryli swoje zadrapania i rany, by nikt nie zorientował się, że gdzieś byli. Kilka dni później, Czarny obudził się z wyjątkowo dobrego snu. Wstał leniwie z łóżka, kierując się do łazienki. Wziął szybki prysznic, wyszorował zęby, przebrał się i wrócił do dormitorium, witając się z resztą.

– O której wyjeżdżacie? – spytał niespodziewanie Ron, patrząc na Juniora

– Gdzie? – zdziwił się niezmiernie Czarny, unosząc wzrok znad telefonu. Ron uniósł brwii.

– No, na Eurowizję – odparł powoli, nie przerywając kontaktu wzrokowego z przyjacielem. Przez twarz Harry'ego kolejno przeszła burza emocji: dezorientacja, myślenie, zrozumienie, szok, przerażenie. W następnej chwili rzucił się z powrotem do łazienki, kląc pod nosem, że nie ustawił przypomnienia. Dean, Seamus i Neville wymienili rozbawione spojrzenie z Ronem. Harry wypadł z łazienki, by wziąć jakieś ubrania, po czym szybko do niej wrócił. Przez kilka minut nie wychodził, choć wciąż słychać było jego zdenerwowane mamrotanie o różne szumy. Wrócił ubrany w koszulkę zespołową, czarne, trochę za duże, czarne jeansy oraz skórzaną kurtkę tego samego koloru. Włosy postawił lekko na żel, zaczesując je do tyłu, a boki opuścił lekko w dół, by swobodnie opadały na uszy. W spokoju zostawił jedynie niesforną grzywkę, zaczesujac ją na bok, by zakrywała jego przeklęty bliznę. Seamus, jako jeden z niewielu otwarcie przyznających się do homoseksualizmu uczniów Hogwartu, gwizdnął na jego widok. Czarny rzucił w niego poduszką, rumieniąc się lekko. W odpowiedzi otrzymał śmiech współlokatorów. Po kilku minutach musiał wyjść z dormitorium. Ron na odchodne życzył mu powodzenia, ubierając się na zajęcia. W pokoju wspólnym Gryfonów, zastał Ginny I Hermione, czytające książki. Obok nich stał Żyleta, jednak niezbyt angażujący się w lekturę. Podniósł na niego wzrok i podszedł do niego, z wyszczerzem zarzucając swoje ramię na jego.

– Jeśli wygrasz, idziemy najebać się jak świnie – oznajmił, ku rozbawieniu Gryfonów –  A jak nie wygrasz... – zwiesił na chwilę głos, grożąc mu palcem przed nosem – To najebiemy się z rozpaczy – stwierdził. Junior parsknął słabym śmiechem. Ginny pocałowała go namiętnie, obejmując ręką jego szyję, drugą wplątując w jego włosy, starając się nie zniszczyć mu fryzury. Oderwali się od siebie dopiero, gdy z kilku stron rozległy się znaczące chrzaknięcia.

– W każdym razie, powodzenia – powiedziała Ruda, niechętnie puszczając chłopaka. Hermiona objęła krótko przyjaciela,  również życząc mu wygranej. Potem chłopak musiał iść do gabinetu Avis, gdzie kobieta czekała na niego z Syriuszem i Remusem, którzy dostali rolę ich ewentualnej ochrony.

– Gotowy? – spytał Lunatyk, widząc niezdrowo bladego chłopaka

– Ani trochę – odparł, chwytając go za ramię. Oczywiście mógł się sam deportować, jednak stwierdził, że będzie mieć większe szanse na wygraną, jeśli pojawi się w legalny sposób. Wylądowali w zatłoczonej sali, oswitlanej mugolskiki reflektorami. Kształtem miejsce przypominało arenę, a przez wystrój, dziwnie kojarzyło się Czarnemu z kinem. Na środku stała wielka sceną, a przed nią stół sędziowski. Obok jego i Remusa zmaterializował się Syrousz, wraz z Avis. Chwilę później podeszła do nich młoda, ładna kobieta, która poprowadziła ich do jednego z pokoi. W środku było kilkanaście innych osób, wraz z najbliższymi, którzy najwyraźniej również byli uczestnikami. Juniorowi zrobiło się głupio,  gdy zrozumiał, że jest jednym z najmłodszych, jednak nie dał tego po sobie poznać, unosząc wysoko podbródek i patrząc wyniośle na każdego.  Po około pół godzinie i krótkim wyjaśnieniem zasad Eurowizji, wywołano pierwszego uczestnika.

***

Czekanie.

Najgorsze było czekanie.

Podskakiwal niespokojnie za każdym razem gdy imię któregoś uczestnika zaczynało się na "h" i słuchał nerwowo każdego występu, czując coraz większy stres, gdyż jego przeciwnicy ustawili naprawdę wysoką poprzeczkę. Jego towarzysze próbowali go rozluźnić, jednak nie potrafil się wyluzować na dłużej niż kilka minut.