Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır.
Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar...
Mayıs başına neler g...
Yeni bölüm geldi! Öncelikle şunu söylemek istiyorum. Kitabım neredeyse otuz bölüm olacak ama hâlâ büyümesini sağlayacak kadar okuyucum yok. Bir de hâlâ hayalet okuyucular var. Bu gerçekten de can sıkıcı. Bir kere olsun o yıldıza tıklasanız ne olur ki? Fark ettim ki ilk bölümlerdeki vote sayısı daha fazla.
Hikayede sevmediğiniz bir kısım varsa buraya yazabilir misiniz lütfen? Düzeltmeye çalışırım en azında!
İyi okumalar...
🗝🕸🗝
🗝 BÖLÜM 27: SON KEZ 🗝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi aynadaki yansımamda gezdirdim. Gerçekten de şu an kendimi tanıyamıyordum. Ben asla böyle giyinmezdim ve bu yüzden şu an tuhaf hissediyordum.
Sağ elimi kaldırdım ve Tutku'nun düzleştirdiği saçlarımın arasından geçirdim. "Hey! Bozma sakın!" Zaten saçlarım düzdü ama şu an daha düz duruyordu. Gözlerimi aynadan arkamdaki Tutku'ya çevirdim. Gülümseyerek bana bakıyordu ama gerildiği her hâlinden belliydi.
Oraya gidecek olmam onu geriyordu çünkü tehlikeye adım adım ilerliyordum resmen...
Abisinin hâlâ nasıl böyle bir şeyi kabullendiğine anlam veremiyordu. Ama bence Kunt'un da burada bir haklılık payı vardı.
Adam şu ana kadar iki mektup göndermişti ve bu iki mektupta da tehdit mesajları vardı. Hatta erkek mi kız mı onu da bilmiyorum, o ayrı...
Eğer oraya gitmezsem aklıma gireceğini söylemişti. Önceden olsa buna kıçımla gülerdim ama şimdi bunu yapabileceğine inanıyordum.
Ya geçenki gibi kendimi kaybedersem...
Sakin ol Akira, kötü bir şey olmayacak. Yani inşallah...
Gözlerimle aynadan kendimi süzdükten sonra arkamı döndüm ve yatağın üstünde duran telefonuma doğru yöneldim. Telefonumu elime aldıktan sonra ekranı açıp saate baktığımda çok az kaldığını gördüm.
Bu sabah bir not kağıdı almıştım. Üstünde saat yazıyordu. Bir de nerede bekleyeceğim. Saat sekizde beni biri alacaktı. Büyük ihtimalle E.T.'nin bahsettiği partnerdi bu.
Saat sekize on vardı. Artık aşağıya insem iyi olacaktı. Gözlerimi Tutku'ya çevirdim. "Ben gideyim artık." Dediğimde derin bir iç çekti.
Ardında başını salladı ve yatağın üstünde duran göz maskesini bana uzattı. Elime aldım ve maskeyi yavaşça gözlerimin etrafına yerleştirdim. Her saniye daha da gerildiğimi hissedebiliyordum ama sakin olmam gerekiyordu.
