Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır.
Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar...
Mayıs başına neler g...
Yeni bölüm geldi! Kurgumun git gide büyümesi beni gerçekten çok mutlu ediyor. Hepinize çok teşekkür ederim aşklarım!
Bir de şey söylemek istiyorum. Ben bu kitabı yazarken hiç büyüyebileceğini tahmin etmemiştim. Bu yüzden bir iki bölüm yazar silerim diye düşünmüştüm. Çok kusurlar varsa özür dilerim ama bir kaç yerde kitabımın dalga konusu olduğunu gördüm. Daha okumadan önyargılı olanlar var. Lütfen insanlara yargı dağıtmadan ya da dalga geçmeden önce yaptığı şeye bir göz atın, sonra istediğinizi yapın. Önyargıyla bir yere varamazsınız çünkü. Beni sevenlere ve kitabımı sevenlere çok teşekkür ediyorum ve sevenlerimle kitabıma devam etmek istiyorum. Lütfen insanların moralini bozmayın çünkü heves bırakmıyorsunuz. Beni dinlediyseniz teşekkür ederim.
İyi okumalar...
🗝️🕸️🗝️
🕸️BÖLÜM 42: KATLİAM🕸️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AKİRA MORGAN'IN GÜNLÜĞÜNDEN...
Ben sustum. Dilsiz oldum. Cümlelerim değil, defterimde ahenkle dans eden harflerim konuştu.
Ben değil, yazarlar konuştu bu sefer.
"Bir insanı unutmak zorunda kaldın mı hiç? Hiç, bir insanı unutmak, bir insandan vazgeçmek, bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı hiç? Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi. Her an kapından içeriye gülümseyerek gireceğini bekleyip ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi."
Ben sustum, Can Dündar'ın Hiç Şiiri konuştu.
Söylesene anne, seni unutmak zorunda kaldığımda ne yapacaksın? Seni unutmak zorunda kalacağım çünkü bunca yıldır canımı yakan her şeyi hayatımdan çıkarıyorum.
Seni unutmak zorunda kalacağım çünkü her ne kadar dik duruyormuş gibi gözüksemde ruhumdaki kamburu beslemeye devam ediyorum. Çünkü ben dik duramıyorum anne. Ben senin gibi olamıyorum anne.
Bu yüzden seni unutmak zorundayım. Çünkü seni içimde yaşatmaya devam etsem de ruhumdaki yaraları görmezden gelemeyeceğim artık. Belki de benim için, bizim için savaş verdin. Belki de sana haksızlık ediyorum ama dayanamıyorum anne.
Sesini her duyduğumda eski anılarım canlanıyor gözümde. Hani şu, babamın bana zamanında unutturmak için yaptığı büyüler sayesinde unuttuğum anılarım. Nasıl oluyor bilmem ama her canlanan anımda ben biraz daha yok oluyorum anne.
