Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır.
Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar...
Mayıs başına neler g...
Yeni bölüm geldi! Otuzuncu bölüme giriş yapmış bulunmaktayız! Bu zamana kadar bana destek olan herkese çok çok teşekkür ediyorum!
İyi okumalar...
🗝🕸🗝
🗝 BÖLÜM 30: EVE DÖNÜŞ 🗝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karanlığa gömülmüş olan gözlerimi araladığımda koyu kahve tavanla karşılaştım. Gecenin karanlığından dolayı daha da koyu gözüküyordu.
Gözlerimi tamamen açtım ve yanımdaki mışıl mışıl uyuyan adama çevirdim. Çehresi hâlâ sert görünüyordu. Uykusunda bile ifadesizliğini korumaya devam ediyordu.
Yavaşça yana döndüm ve gözlerimi çehresinde gezdirmeye devam ettim. Uyurken bile çok çekici gözüküyordu. Dediğim gibi, kusurları vardı evet. Ama kusurları bile güzeldi...
Sol elimi kaldırdım ve yanağına koyup onu uyandırmamaya çalışarak sevmeye başladım. Ona karşı olan hislerimden emin değildim ama aramızdaki çekim çok başkaydı...
Susadığımı hissettiğimde yavaşça oturur pozisyona geldim ve gözlerimi komodinin üstündeki sürahiye çevirdim. Fakat sürahi boştu. Sıkıntıyla kısık bir nefes verdim ve sessizce yataktan kalktım.
Her ne kadar sessiz yürümeye çalışsam da ev biraz eski olduğu için ufak tefek çıtırtı sesleri çıkıyordu. Odadan çıkmak için adımladığımda gözlerim dolabın aynasındaki yansımama kaydı.
Üstümdeki o siyah elbise yoktu. Yerine açık gri, bana bol gelen bir eşofman ve koyu gri, bol bir tişört vardı. Bana ait olmadıkları bu kadar bol olmalarından belliydi.
Tutku giydirmiştir diyerek sorun etmedim ve parmak ucumda yürüyerek odadan çıktım. Evi pek bilmiyordum ama tek katlı, küçük bir orman evi olduğu için çok uğraştırmayacağını biliyordum.
Bir kaç saniye sonra kendimi mutfakta bulmuştum. Ev ne kadar eski olursa olsun çok hoş bir havası vardı.
Gözlerimi kısa bir süre etrafta gezdirdikten sonra bardakların olduğu bölümü bulmuştum. Bir su bardağı aldıktan sonra çeşmeden suyu doldurdum. Tam bardağı dudaklarıma götürecektim ki küçük camdan gördüğüm silüetle kaşlarım çatıldı.
Biri bir ağacın arkasında durmuş gizlice bana bakıyordu. Tek görebildiğim şey parlayan yeşil gözleriydi.
Yine hangi belayı başımıza alacağız acaba?
Gözlerimi karanlıkta çok az belli olan silüette gezdirdim. Sadece belli olan şey gözleriydi.
Bir anda ortadan kaybolduğunda çatılan kaşlarım düz bir çizgi hâlini aldı. O da neydi ve neden bir anda kaybolmuştu? Ya da neden beni gözetliyordu?
