Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır.
Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar...
Mayıs başına neler g...
Yeni bölüm geldi! Uzun ve gerçekten de güzel olan bir bölümle karşınızdayım. Uzun zaman sonra yazdığım en iyi bölüm sanırım.
HATIRLATMA; VOTE VE YORUMLARI EKSİK ETMEYİN. HATIRLATMA BİTTİ.
İyi okumalar...
🗝🕸🗝
🕸 BÖLÜM 34: KAN GÖLÜ 🕸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kan akıtacağız." Gözlerim kocaman olmuştu söylediği şeyle. Ona şaşkın bir şekilde baktığımı gördüğünda dudağının kenarı hafifçe yukarıya doğru kıvrıldı.
Bu söylediği şeyde çok ciddi gibi gözüküyordu. "Ne demek kan akıtacağız?" Diye sorduğumda gülümsemesi genişledi ve başını hafifçe iki yana sallayarak gözlerini etrafta gezdirmeye başladı.
"Aslında biz değil. Bunu Göknur yapacak." Şok üstüne şok yaşamaya devam ediyordum. Gözlerimi gülümseyerek babasıyla konuşan Göknur'a çevirdim. Tutku'yu ve Cesur'u fark etmemişti bile. O babasını bu kadar severken nasıl kan akıtabilirdi ki?
"Nasıl?" Dedim Göknur'u incelemeye devam ederken. Kunt'un da gözleri Göknur'un üstündeydi.
"Bazı sonradan vampir olma sıkıntıları diyelim." Dediğinde kaşlarım olabildiğince çatıldı. Sanırım kurt adamları daha çok araştırmıştım. Vampirlere de yüklensem iyi olacaktı.
Onların kan sevdiğini biliyordum, hızlı koştuğunu biliyordum, karanlıkta iyi görebildiklerini biliyordum, keskin kulaklarının olduğunu biliyordum ama bilmediğim ne vardı?
Bunları sadece TVD izlediğim için biliyordum. Yoksa vampirleri daha önce araştırmak hiç aklımdan geçmemişti. Zaten önceden araştırmam için bir sebep yoktu. Ama şimdi var gibi gözüküyor...
"Biraz daha açık konuşur musun?" Dedim gözlerimi tekrar ona çevirirken. Gözleri Göknur'a odaklıydı ve dudaklarında anlamlandıramadığım bir gülümseme vardı. Sanki biraz sonra kıyamet kopacakmış gibiydi ve o bunun için mutluydu. Peki neden?
"Vampirler kana dayanamaz. Fakat bu çaylak vampirler için daha zordur." Ela gözleri gözlerimle buluştu. "Babası ve etrafındaki adamlar hâlâ bir insan." Şok yaşamaya devam ediyordum her seferinde. Doğru ya! O bir çaylak...
Gözlerimi Göknur'ların tarafına tekrar çevirdiğimde babasıyla sarıldığını gördüm. İşte her şey yavaş yavaş başlıyordu...
