Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır.
Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar...
Mayıs başına neler g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*MAYIS'IN AĞZINDAN*
Kollarımı balkonun korkuluklarına koydum ve gökyüzündeki hilâli izlemeye başladım. "Dik dur." Dedim gülümseyerek. Rüyamda ay dedenin de bana dediği gibi.
Dudaklarımın arasından sesli bir nefes verdim ve yıldızlarda göz gezdirmeye başladım. Şehir buradan uzakta olduğu için yıldızlar belli oluyordu.
Bugün yaşadığım her şeyi unutmak için derin bir nefes almam gerekiyordu. Adeta bir canavara dönüşmüş ve katil olmuştum.
Elimdeki kupayı dudaklarıma götürdüm ve sıcak çikolatadan bir kaç yudum aldım. Sıcak çikolata en sevdiğim şey olduğu için valizime bir kaç paket atmıştım fakat şu ana kadar içmek hiç aklıma gelmemişti.
Belki de beni kötü düşüncelerden arındıran şeylerin arasına girmiştir bile sıcak çikolata. Normalde çikolata pek yemem ama sıcak çikolata benim için apayrıydı.
Kupayı dudaklarımdan çektikten sonra gözlerimi kapattım ve temiz havayı yavaşça içime çektim. O an duyduğum sesle irkildim.
"Pişt!" Gözlerimi açıp sesin geldiği yöne çevirdiğimde Kunt'un karanlıkta parıldayan gözleriyle bakıştım. Kaşlarım havalandığınde konuşmaya başladı.
"N'aber cadı?" Bana ne zaman böyle seslenmekten vazgeçecekti acaba? Gözlerimi devirmemek için derin bir iç çektim ve ağırlığımı tek ayağımın üstüne verdim.
"Ne işi var orada?" Dedim kısık ama hiddetli sesimle. Sırıttı ve duruşunu dikleştirip konuştu.
"Seni merak ettim." Bu çocuğun benimle derdi ne acaba?
"Sürekli camımdan içeriye giremezsin seni sapık!" Kimseye sesim gitmesin diye sesimi alçak tutmaya çalışıyordum.
Omuz silkti ve kollarını göğüsünde bağladı. "Sapık değilim." Ne? Bir de trip mi atıyordu?
Oy yerum, yerum.
"Öylesin. Genç bir kızın odasına böyle sürekli çat diye gelinmez." Tekrar omuz silkti.
"Sapık değilde başka bir kelime kullanmayı tercih ederim." Gözlerimi hafifçe kısarak ay ışığıyla aydınlanan yüzünü süzdüm.
"Ne mesela?" Diye sorduğumda bir süre yüzüme baktı ardından göğüsünde birleştirdiği kollarını çözdü ve camlara doğru yaklaştı. Gözlerini yüzümden asla ayırmıyordu.
