Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır.
Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar...
Mayıs başına neler g...
Yeni bölüm biraz geç de olsa geldi. Uzun bir bölüm yazmaya çalışacağım, umarım beğenirsiniz.
İyi okumalar...
🗝️🕸️🗝️
🕸️ BÖLÜM 44: ADEN BAHÇESİ🕸️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AKİRA MORGAN'IN GÜNLÜĞÜNDEN...
Günler akıp geçiyor. Her geçen gün kendimi biraz daha yorgun, biraz daha bitkin hissediyorum. Biraz agresif ve biraz karamsar. Kendimi çözmekte zorlanıyorum artık. Belki de kendimi çözmekle uğraşmamalıyım ama merakıma her zaman yenik düşüyorum. Kim olduğumu bilemez hâle geldim ve kendimi öğrenmeye çalışmak bile yorucu. Çevremi, etrafımda olup biten her şeyi; öğrenmeye çalışmak çok yorucu. Her şey gün geçtikçe biraz daha karmaşıklaşıyor. Sonumuzun geldiğini hissediyorum ama bu son iyi mi biter yoksa kötü mü karar veremiyorum.
Biraz daha büyüyüp olgunlaşmak istiyorum. Bir aile, bir düzen kurmak istiyorum. Hayallerimin peşinden gitmek istiyorum. Meslek edinmek, normal insanlar gibi yaşamak istiyorum. Ama bir yandan da asla normal olamayacağımı biliyorum.
Bazen keşke diyorum, keşke şu aptal fantastik şeyler olmasa. Fakat hayat keşkelerle geçmiyor. Keşkelerim hep benim sonum oluyor. Bu yüzden ben keşkelerle yaşamayı bırakıp burnumun dikine gitmeye başladım.
"Bırak," dedi içimdeki o garip ses. "Bırak ve herkes ölümünü acı yaşasın. Buradaki kimse cennete gitmeyi haketmedi. Herkes Âdem'in izinden gitti ve o yasak elmayı yedi. Herkes şeytana inandı. Herkes bir şeytan."
Ama bir köşem de haykıran o sesi bastırıyordu.
"Hayır! Kimse masum olmayabilir ama kimse günahkâr da değil. Onlar kaderine mahkûm kalmaya zorlandı. Yasak elmayı yemeyi asla istemediler ve şeytanın izini sürmek zorunda kaldılar. Kimse şeytan değildir! Şeytan görünümlü melekten farksızlardır."
Kalbim haykıran sesi bastıran köşeme döndü ve gülümsedi, ama aklım yine dikine gitti ve haykıran tarafı seçti.
Bir zamanlar sadece gözbebeklerimde yanan alevler, artık bedenimi de kavurmaya başlamıştı.
Geçmişimin intikamını sıcak sıcak yemeye hazırdım. Yavaş ve can alıcı bir şekilde.
🗝️🕸️🗝️
Yavaşça gözlerim açıldı. Etraf sandığımdan daha da aydınlıktı. Bu gözlerimi geri kapatmama neden olmuştu. Yüzümü buruşturdum ve avuç içlerimle gözlerimi ovuşturdum. Kısa bir süre sonra gözlerimi araladığımda uyanmayı beklediğim yerin aksine bir yerde uyandığımı fark ettim.
