Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır.
Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar...
Mayıs başına neler g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AKİRA MORGAN'IN GÜNLÜĞÜNDEN...
İnsan bazen kendini bir çıkmazın içerisinde hisseder. Ne yapacağını ya da ne düşüneceğini bilemez çünkü bu çıkmaz öyle bir çıkmazdır ki hayatı alt üst olur...
Tam olarak o dönemden geçtiğimi söyleyebilirim. Beni zorlayan o dönemden. Beynimin içi allak bullak olmuşken kendimi çok karamsar ve aptal gibi hissediyordum.
Bunca yıllık hayatımın tamamen bir yalandan ibaret olması içimde bir boşluk hissi oluşmasını sağlıyordu. Kim olduğumu aslında doğduğumdan bu yana bilmiyordum. Ben ne olduğumu ya da kim olduğumu daha yeni öğreniyordum. Normalde tanıdığım, bana geçmişte fazla zararları dokunan insanları yeni yeni hatırlıyor, geçmişimin aslında bir çöplükten ibaret olduğunu yeni fark ediyordum.
Geriye bıraktığım on dokuz yılımı çok iyi bildiğimi sanarken aslında hiçbir şeyden haberim olmadığını yeni fark ediyordum.
Aylar önce üvey annem tarafından yaşadığım şehirden uzaklaştırılarak hapishane gibi bir okula gönderilmiştim. Aylar sonra ise yaşadığım evrenin fantastik karakterlerle dolu olduğunu öğreniyordum. Peki ya bir anda ne değişmişti? Bir anda beni gerçeklere sürüklemek isteyen şey neydi? Gerçekleri öğrenmemi isteyen şey? Neden her şeyi on dokuz yıl sonra öğreniyordum? Her şey yine oldukça karışıktı...
Merhaba günlüğüm, ben Mayıs Saraç. Ya da gerçek kimliğimle Akira Morgan.
Yirmi yaşında bir lise son öğrencisiyim ve hayatımda yaşıma göre kaldıramayacağım bir çok şey yaşadım. Ergenlik dönemim bitmiş olsada kendimi henüz bu şeylere dayanabilirmişim gibi hissetmiyordum.
Ben aslında kendini on yedi yaşında sanan bir lise son öğrencisiydim...
Ben aslında yıllarca kara yalanlara maruz kalmış ve geçmişinde oldukça kötü şeyler yaşamış o lise son öğrencisiydim.
Sadece normal insanlar gibi olmak istiyordum artık. Sevimli ya da korumacı bir ailem olsun istiyordum normal insanlar gibi. Sürekli kavga edebileceğim, içimi dökebileceğim, mutluluğumu paylaşabileceğim kardeşlerim olsun istiyordum, tıpkı normal insanlar gibi. Okula gideyim ve sakince dersimi göreyim, hatta derslerden dolayı sıkıntıdan patlamak istiyordum, tıpkı normal insanlar gibi. Benim tek sıkıntım derslerim olsun istiyordum, tıpkı... normal insanlar gibi...
