Annesi ve babasının gizemli ölümüyle beraber üvey annesiyle yaşamak zorunda kalan Mayıs'ın hayatı bundan sonra karmakarışık bir hâl alacaktır.
Her şey üvey annesinin Mayıs'ı ıssız ve gizemli bir yatılı okula vermesiyle başlar...
Mayıs başına neler g...
Okullar neredeyse açıldı. Bu yüzden fazla yoğunum. Bölümler bazen gecikirse biraz empati yapın lütfen. :))
İyi okumalar...
🗝🕸🗝
🕸 BÖLÜM 32: GÖZLERİNDEKİ YANGIN 🕸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Mayıs!"
Gözlerimi onun üstünde gezdirdim. Burada ne işi vardı ki bunun?
Kaşlarım anında çatılırken sert adımlarımla yanına doğru yürümeye başladım. Buraya ne yüzle gelebiliyordu!?
Buraya gelmesi hiçte güvenli değildi. Hayır, onu önemsediğimden demiyorum ama ölürse başıma falan kalırdı.
Kurtlara yem ederiz.
Olur.
Tam önünde durdum ve öfkeyle konuşmaya başladım. "Senin burada ne işin var!? Buraya gelmemen gerekiyor!" Dudağına saçma sapan bir sırıtış yerleştirdi.
"Senin için gelmedim, merak etme. Ayrıca sözümü de tuttum." Dedi ve hafifçe kenara çekildi. Gözlerim hiç beklemediğim o kişiyle buluştu.
Merhaba canım anem(!)
Gökhan gelmişti. Ve yanında da üvey annemi getirmişti. Gerçekten de çocuk gibi ona beni mi şikayet etmişti?
Bu salak ne ayak lan!?
"Sizin burada ne işiniz var!?" Dedim bıkkın bir şekilde.
Üvey annem kaşlarını kaldırdı ve bana doğru yaklaştı. "Beni özlemedin mi canım kızım?" Dedi ve yüzüne sahte bir tebessüm kondurdu.
Evet, eminim. Bu kadın beni gerçekten de iğrendiriyor.
Gökhan biliyordu. Onu hiç sevmediğimi ve ondan kaçmak için buraya geldiğimi biliyordu ama yine de onu buraya getirdi. Sadece benim canımı yakmak istediği her şekilde belliydi...
Kaşlarım daha da çatılırken gözlerimi üstünde gezdirdim. "Neden geldiniz?" Diye sorduğumda Gökhan konuya hemen dahil oldu.
"Anneni senin için getirdim. Ama ben senin için burada değilim. Annen ne zaman gider bilmem ama ben uzun bir süre buradayım." Dediğinde bu sefer kaşlarım havalandı ve gözlerimi ona çevirdim.
