BİR EZGİ MASALI

11. bölüm

Kadir...

Ezgi mutfağa girdiğinde ağladığını görür görmez hızla yanına yaklaştım.
"Ne kadar içtin?"

"Bir yudum tek." diyerek ağlamaya devam ettiğinde sinirle Sezere döndüm. "Bir şeyler yapsana gerizekalı nasıl bir zehir bu araştır."

Zehirin öldürücü olup olmadığını bile bilmiyorduk. İt herifin kıza da içereceğini bilsem o odaya adımını atmasına izin vermezdim.

Çağla ve Şimal mutfağa girdiğinde Ezginin gözleri yavaşça kapandı ve kendini kollarıma bıraktı. Uzun zaman sonra korkuyu iliklerime kadar hissediyordum. Neden korkuyordum kalbim neden onun yerine bu zehri içmiş gibi ağrımıştı bilmiyorum ama düşünecek zaman da değildi.

Sadece ona bir şey olursa asla eski Kadir olmayacağımı biliyordum. Sezere baktığımda hala telefonla bir şeyler araştırıyordu.

"Sezer" dediğimde kafasını kaldırdı.
"Operasyon iptal. Sağlık ekibini ara."

Ezgi...

Gözlerim hala kapalıyken kuruduğunu hissettiğim dudaklarımı ıslattım. Elim istemsizce yüzüme gitti. Sonunda gözlerimi araladığımda karanlık bir yerdeydim.
Ya da şu anda geceydi.

Yataktan doğrularak kalktım ve yan tarafımdaki gece lambasını açtım. Burası benim kaldığım oda değildi. Etrafı incelediğimde burasının Kadirin odası olduğunu anlamam uzun sürmemişti.

Burası Kadirin odasıysa o neredeydi?
Ayağa kalktığımda başımın döndüğünü hissettim fakat yine de balkona çıktım. Kadir burdaydı.

Üzerinde siyah bir tişört ve siyah bir eşofman vardı ve her zamanki gibi sandalyeye oturarak sigara içiyordu. Beni gördüğünde ayaklanır gibi oldu.

"Nasıl hissediyorsun?"

Kolumu korkulukların üstüne koyarak bahçeye baktım. "Önce bir kukla oldum sonra da zehirlendim tabiki de mükemmel hissediyorum."

Sıkıntılı bir nefes alarak ayağa kalktı ve o da benim gibi kollarını korkuluğa yasladı.

"Planda bu yoktu Sezerin aklına sonradan gelen bir şeydi."

Alaylı bir şekilde güldüm. "Ve bunu yapacak en uygun kişi de bendim öyle mi?"

"Zorla yaptırmadık." dedi sert bir sesle.

Şaşkın bakışlarla yüzüne baktım.
"Bizi operasyona zorla götürmedin mi?"

"Bu evde olduğun sürece, masumluğun da kanıtlanmadığı sürece dediklerimi yapmak zorundasın." dediğinde sinirlenmişti.

"Bu evde kalmaya meraklı değilim hayatımda kalmak isteyeceğim en son yer bile değil."

Dişlerini sıkarak bana daha fazla yaklaştı. Çenemi tutarak havaya kaldırdığında canımı yakmıyordu ama ben de sinirlenmeye başlamıştım.

"Defolsana o zaman."

Öyle mi der gibi baktım. Elini sertçe yüzümden çekip oradan gittim ve kendi odama girdim. Komodine yaklaşıp saate baktığımda gecenin birini gösteriyordu.

Daha erken bir saat olsaydı şimdi eşyaları toplayıp giderdim ama sabahı bekleyecektim.
Yatakta horul horul uyuyan Çağla'nın yanına sokuldum ve uyumak için kendimi zorlamaya çalıştım.

***

"Ezgi aloo uyan artık."

Çağla'nın rahatsız edici sesiyle yüzümü ekşiterek sırtımı ona çevirdim.