BİR EZGİ MASALI

22. bölüm

22

Bölüm müziği:
Conan Gray- Memories

Bu bölümü ne zaman okur bilmiyorum ama Memories şarkısıyla birlikte arkadaşım slngnc__ ve bütün Bir Ezgi Masalı okurlarına ithaf ediyorum.
İyiki varsınızzz 🖤

"Ezgiye evlilik teklifi edeceğim."

Elim istemsizce kalbime gittiğinde nefesimi tutmuştum. Karmakarışık duygular bütün bedenimi istila etmeden odanın önünden ayrıldım ve aşağıya indim.

Elim hala kalbimdeydi.

"Senin yine niye rengin atmış?"

Duyduğum sesle irkilmemle Çağlaya döndüm. "Aptal. Korkuttun beni."

Çağla tam dibimde bittiğinde koluma dokundu. "Ne oldu?"

Bir süre az öncenin şokuyla Çağla'nın yüzüne boş boş baktım. Tekrardan kolumu dürtmesiyle kolundan tutup mutfağa doğru yürümeye başladım.

"Çok kötü bir şey duydum."

İyice korkmaya başlamıştı. "Ezgi korkuyorum bak."

"Ay abartma," dedim yüzümü buruşturarak. "Kadir bana evlilik teklifi edecekmiş."

"Ne!" diye bağırdığında elim hemen ağzını kapattı. "Aptal. Birileri duyacak sessiz ol."

Ağzındaki elimi çekerek "Ne?" diye fısıldadı.

Başımı salladım. "Bildiğin bunu konuşuyorlardı."

Susma sırası ondaydı. "Çağla ya," dedim koluna vurarak. "Bir şey söylesene."

"Ezgi," dedi ne diyeceğini bilemiyormuş gibi. "Ne diyebilirim ki?"

"Ne bileyim Çağla," dedim tırnaklarımla oynamaya başlayarak. "Kadir bunu gerçekten yaparsa ne yaparım? Ben evliliğe hazır değilim ki."

"Kabul etmezsin olur biter." dediğinde gözlerimi irice açtım. "Nasıl bu kadar rahatsın? Böyle bir şeyi nasıl düşünmeden reddederim?"

"Düşün o zaman Ezgi." dedi ne halin varsa gör der gibi. Gözlerimi devirerek mutfaktan ayrıldım. Çağla akıl alınması gerek son insandı. Bunu düşünmeliydim.

Sadece bekleyerek içim rahat etmeyecekti. O an aklıma Cemre geldi ve hemen evden çıkarak biraz ilerideki müştemilata doğru yürümeye başladım.

Biraz sonra vardığımda kapıyı iki kere tıklatarak beklemeye başladım.

Birkaç dakika sonra Cemre kapıyı açmıştı.

"Ezgi"

"Cemre," dedim gülümseyerek. O an kendimi biraz kötü ve bencil hissetmiştim. Cemreye sadece işim düştüğü için uğramış gibi görünüyordum.

Aman. Kadirle evlenince yedi yirmi dört uğrardım zaten Cemreye.

Bir dakika! Kadirle evlenince mi? Ben gerçekten iyi değildim.

"Selam," dedi Cemre tebessüm ederek. "İçeri geçmek ister misin?"

"Temiz havada yürüyelim mi?" diye sordum arka bahçedeki küçük ormana doğru bakarak. Bu fikri güzel bulmuş olacak ki başını sallayarak içeri geçti. Birkaç dakika sonra elinde bir hırkayla geri döndü. Hava gerçekten soğuktu.

Küçük ormana doğru yürümeye başladığımızda gözleri konuşmamı ister gibi bakıyordu.

"Az önce," dedim derin bir nefes alarak. "Kadirler yukarıda konuşurken bir şey duydum."