Mr. President's Son

10

"YES Dad, any update?" I said the moment I answered my phone. Nasa bayan ako ngayon kasama si Mang Ato upang mamili ng pang-isang linggong supply ng grocery. Tuwang tuwa nga si Mang Ato dahil sa isang grocery store kami pumunta at ang sabi ko ay ako na ang magbabayad, ito raw ang unang beses niyang makapasok sa ganitong establisyemento. May mga tao pala talagang simpleng bagay lang ang kasiyahan.

"Nahuli na ng mga tauhan ko si Labrador Samonte, but the bad news is, wala na sakanya ang USB. Ipagdasal mo na lang na wala pa sa kamay ng kapatid ng biktima ang USB, I heard she's a lawyer. By the way, pwede na kayong umuwi ni Vicky, mas ligtas kayo rito." Napabuntong hininga ako.

"Do you know who's the victim's sister dad?"

"Alexian Hiraya Monteroso, I'll send you her info."

Alexian... Where did I hear that name?

After a few seconds, my phone beeped for a message. And I can't believe what I'm seeing. Pero imposible.

Alexian Hiraya Monteroso, 25 years old. Magna Cum Laude in Bachelor of Science in Political Science in Ateneo De Manila University. Graduated law last year with flying colors. She topped the bar exam and she is one of the most sought lawyer in town ever since she became one and has her own law firm. But the thing is, she's been missing in action for almost two months.

At higit sa lahat, ang babaeng ito ay kamukha ni Vicky. This girl may have a natural red hair and Vicky has black hair, you can't deny the similarities. Her lips, her chinky eyes, and her upturn nose, almost the same.

Napatitig ako sa litrato na ipinadala ni Daddy kung saan nakangiti siya. They have the smile the same way. Pero siguro coincidence lang? Bakit naman magsisinungaling sa Vicky? Saka dinadala niya ang anak namin.

Maliban nalang kung nagsinungaling siya tungkol sa bata. Sa pangalan niya at sa edad niya para maipakulong ako.

Teka, what if, plano niya lahat ng ito?

Fuck!

"Hey, namiss kita agad." Nakangiting salubong nito sa akin pagkapasok ko sa kubo. You're really a good actress, Vicky. Or should I say, Alexian? I smiled at her, if you want to play, I'll give you a game that you won't forget.

Paniwalang paniwala pa naman ako na buntis siya. Good thing she isn't. At least I won't be a father, wala akong obligasyon sakanya.

Sasabayan ko ang pangloloko mo hanggang sa ikaw na mismo ang sumuko at lubayan ako. I'll make you experience the living hell disguised as paradise in my arms.

Lumapit ako para siilin siya ng halik, mariin kong kinagat ang ibaba ng labi niya sa panggigigil, hindi, sa galit. She automatically opened her mouth as she moan but I immediately stepped back when she started caressing my chest.

"I'm afraid we can't love, we have to pack your things. Babalik na tayo sa Manila." Nakangisi kong sabi sakanya, bakas ang disappointment sa mukha niya na mas lalo kong ikinangisi. I know that she liked it when we're fucking, she lets her guard down and I'll use that as my advantage.

Bago ako tumalikod ay nakita ko pang pinapahid niya ang labi niya na dumudugo, marahil sa lakas ng pagkakakagat ko. Muntik na akong maguilty ngunit naguilty ba siya nung niloko niya ako? Pinaikot niya ako. She got me with the baby. I know somehow, I got attached with that "baby", can't deny that. I hate it.

"Mang Ato, Nay Ansyang, thank you po sa lahat." Wika ni Alexian sa mag-asawa. Niyakap niya pa ito, bahagya pa siyang nagpunas ng luha. Napakasinungaling talaga.

Tahimik ang naging biyahe namin pabalik sa ciudad. Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na isa siyang abogada. She wasn't smart enough to think that she can capture me, para lang niyang inihain ang sarili niya sa gutom na gutom na leon.