İKİ HAYAT AŞKI -ARA VERİLDİ

DAVETLİ MİSAFİR

Kapıda gördüğüm sima ile dengemi kaybettim.Bunu gören Tuğra hızlıca yanıma geldi fakat nafileydi.Saliha ağabey beni hızlıca tuttu.Yere otururken dizlerimin üstüne çöktüm.Tuğra hızlıca yanıma koştu ve yanıma çöktü.Kimin geldiğine bakmak için kafasını çevirdiğinde o da şok geçirdi.

Sanırım o gerçekti.Hiç beklemeden bizimkiler ve İsmail geldi.Herkes şok olurken Selma ve ben çığlık atmıştık.Selmaya hızla döndüm."SELMA BEN DOĞRU GÖRÜYORUM DEĞİL Mİ?" dedim hızla.Selma başını salladı.Herkes şok içindeydi.

VAĞAĞAĞAĞA BEN DE GERİLDİM NEDEN ÖLE OLDU AMA VAĞĞAĞAĞĞAĞAĞAĞ

Berke Kahraman.Tam karşımdaydı ve bana bakıyordu.Yanımıza yaklaşıp konuştu."Bu kızı benden istemediniz nasıl alıyorsunuz?Kim düzdü Alev'in çeğizini ayrıca?" dedi.Tuğra'ya dönüp konuştu."Alev tıpkısının aynısını bulmuş bu ne ya.Korkak çıktı." dedi Tuğra öksürüp konuştu."Benim çoğu şeye korkum yoktur.Ayrıca bir korkum vardı o da yüksek.Şimdi bir yığın korkum var.Alev'e bir şey olur, düşer, yaralanır, kaçırılır..."
Tuğra konuşurken tüm kelimler bulanıklaştı.Kafamda dönen soru işaretleri bir anda kara bulutlara dönüştü.Hep yaşadığım gibi, ayaklarım tutmamaya, beni kaldırmamaya, başladı.Aynı şeyi ellerim de yaptı.Fakat bir sorun vardı.Bu sefer bayılmadım.Titremeye başladım.Sudan çıkmış balık gibiydim denebilir, sara nöbeti sanırım, kısaca epilepsi krizi.
Tuğra hiç beklemeden boynumdaki kolyeyi, kafamdaki tağacı ve bilekliklerimi çıkardı.Elleri titriyordu.Herkesi uzaklaştırdı.Az sonra olacak kınam için sağımda duran sandalyeyi geri itti.
Bir kaç dakika içinde ne olduğunu anlamadığım anda titremem durdu.Gözlerimi açıp doğrulmaya çalıştığım an yere düştüm.Etraf çerçevelenerek kapandı.Gücüm vicudumu hızlıca terk ederken aklıma gelen anılar ve görüntüler aklımı ele geçirdi.

(BERKE'NİN ANLATIMI İLE)

Tuğra denen gereksiz insan daha kardeşim hakkında korktuklarını sayarken sıkıntıdan kendini yere atan kardeşime baktım...
O- o sara nöbeti mi geçiriyordu?
Bir anda dondum.Ellerim ve ayaklarım ben istesemde hareket etmedi.Tuğra beklediğimden soğukkanlı çıktı.Titreyen ellerine rağmen, Alev'in kolyetini, tacını, bilekliklerimi çıkardı.Herkesi geri çekti ve sndalyeyi fırlatırcasına ittirdi.Gözü dönmüştü.Bu bakışı tanıyordum.Alev ben hafızamı kaybetmeden önce zarar gördüğünde hep böyle yapıyordum.Gözüm dönüyordu.Babamı öldürmeyi bile düşünmüştüm.Fakat hayır, önce Alev iyileşmeliydi, genelde bu olmazdı.13 yaşından beri baba katili olmamıştım.Ama istersem şu an onu gözümü bile kırpmadan onu öldürebilirdim.Yani bunun eğtimini almış bir orgeneral olmam bunu değiştirmezdi.Tamam karım yarbay olabilirdi.Fakat bu babamk canice öldürmeyeceğim manasına hiç gelmiyordu.Fakat konu benim babamı canice öldürmem değil Alev'in gözümün önünde ölüme gitmesiydi.

Tuğra denen çocuğun yaptıklarından sonra Alev'in titremesi durdu.Sonra tam doğrulacakkenhızla yere doğru düştü.Bayıldı.Hel olduğu gibi...
Tuğra'ya pas vermeden hızlıca Alev'i koluma aldım.Hızloca nabzını ölçtüm.Ölmemişti, söylediğim gibi bayılmıştı.Küçükken hiç yaşamadık fakat ben yokken iyi şeyler yaşanmış diyemem.Bunları öğreneceğime yemin ederek Alev'i uyndırmaya çalıştım.Uyanmıyordu.Tuğra vakit kaybetmeden ambulansı aramıştı.

Az sonra gelen görevliler Alev'i hızlıca aldı.Yuşra ile göz göze geldiğimizde hiç beklemeden salondan çıktık.Yanlış duymadıysam çocuklar biz çıktıktan sonra Alev'e ne olduğunu anlatıp düğünü yarıda kesmemiz gerektiğini eğer istenirse tekrar yapılacağını söyleyerek düğünü dağıtmışlardı.

Artık tüm arabalar yola çıkmış ambulansı takip ederken dikiz aynasından bizi takip eden bir araç daha gördüm.Sanırım Tuğra'nın ailesiydi.Çünkü arabada bir adam, onun yaşlarında bir kadın, Tuğra ile yaşıt okduğu bariz olan bir çocuk ve genç bir kız -13 yaşlarında- vardı.Ambulansın hastaneye girmesi ile hızlı bir dönüş yapıp hastneye girdim.Tuğra'nın gözleri büyüdü.Bu manyak mıydı?Küçük bir dönüşten mi korkmuştu? Gerçi bir üniverste öğrencisinden ne bekleye bilirim ki? Ben bunları düşünürken Tuğra arabadan indi.Ona kızmamdan korkacak olmuş olacakki kapıyı yavaş kapatmıştı.Yani bahçe kapısı olmadığına göre mantıklı bir hareketti.