Seneler önce terk edilmenin onda bıraktığı nefret duygusu ile büyüyen bir kadın.
Yaptığı her bir hatayı telafi etmek için yeniden kadının karşısına çıkan bir adam.
Nefret ve Aşk
İki Güçlü duygudan hangisi onlar için galip gelecekti?
"İnsanlar baz...
Merhaba!! Bence özleştik, siz de özlediniz mi bizi??
Umarım iyisinizdir, keyifli okumalar diliyorum. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın...
Kolpa - Beni Aşka İnandır
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne onla oluyordu ne de onsuz.
Onsuz olmak zorundaydı çünkü kendimi buna şartlandırmıştım. Elbette onu görmediğim onca yılda bir şeyler olurdu.
Bir şeyler olurdu ve birileri ölürdü.
Sevdiklerimiz ölmüştü.
İki gün önceki o akşam aklımdan hiç çıkmıyordu. Arkadaşları ölmüştü. Her biri başka birileri rahat yaşasın diye kendi hayatlarından vazgeçmişlerdi. Bu... Tarif edilemez bir duyguydu. Bir benzeri veya bir açıklaması olamazdı. Ölümün bir açıklaması yoktu. Ansızın ve yaralayıcı olurdu çünkü.
Her şey anlamsız ve boş geliyordu. Ölümün tekinsiz soğuğu ikimizin de kalbini dondurmuştu. O akşam denizin kenarında bir şey fark etmiştim. Fırat korkuyordu.
Fırat ölümden korkuyordu.
Bunu hiç düşünmezdim çünkü o hayatımda gördüğüm en korkusuz çocuktu benim için. Öyle büyümüştük, öyle öğrenmiştik. Yine de zaman ve hayat her şeyi değiştirebiliyordu. Fırat hayattan da korkuyordu. Aslında bir çok şeyden korkuyordu ama kendisine bile itiraf edemiyordu.
Yine de ben görmüştüm.
Benden saklamamıştı.
Dizimde duran günlüğe düz düz saatlerderi bakıp duruyordum. Gecenin esintisi havuzun kenarında tenimi titretip duruyordu. Bir sayfayı açtım ve titrek bir nefes eşliğinde yazdıklarımı okumaya başladım.
07/ 05/ 2010
Sevgili günlük,
Bir kaç haftadır çok canım sıkılıyor çünkü Fırat ailesiyle memleketine gitti. Bizde onlarla gidecektik ama babamın başka bir işi çıkınca iptal etmek zorunda kaldık. Fırat bir an önce gelsin çünkü onunla hiç fotoğraf çekinemedim. Defterimi doldurmam gerekiyor. İleride kendi aileme göstermem gereken bir albüm yapıyorum, bunu bana annem önerdi.
Tabiki de o albümde Fırat da olmalı.
O benim her şeyim. Abimin de öyle.
Onu özledim günlük. Umarım çabucak gelir.
Günlüğümü okumak bana her seferinde bir duygu havuzuna atıyordu. Gözyaşlarımda boğuluyordum çünkü bir daha o günlerde dönemeyecek olmamız beni diri diri toprağa gömüyordu. Keşke hep çocuk kalsaydık, keşke büyümeseydik. İnsanlar büyüyünce birbirini üzebiliyorlardı ve bu içinde bir çocuğu yaşatmaya çalışan insanlar için cehennem gibi bir şeydi.
