Seneler önce terk edilmenin onda bıraktığı nefret duygusu ile büyüyen bir kadın.
Yaptığı her bir hatayı telafi etmek için yeniden kadının karşısına çıkan bir adam.
Nefret ve Aşk
İki Güçlü duygudan hangisi onlar için galip gelecekti?
"İnsanlar baz...
Onlara alıştığımızı düşünmeye başlıyorum. Umarım haklıyımdır.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın...
Murat Boz - Özledim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dediği hiçbir şeyi dikkate almayacaktım.
Bana her baktığında kafamı başka bir yöne çevirecektim.
Bulunduğu ortamda ben olmayacaktım.
Onu daha az görmemin bir yolu varsa o yolu ben kendim döşeyecektim. Beni asansörün önünde o halde bırakıp gittikten hemen sonra James yanıma gelmiş iyi olup olmadığımı sormuştu ama ne ona adam akıllı bir cevap vermiştim ne de kendi sinirlerimi yatıştırabilmiştim.
Ona karşı hala öfkeliydim ama bir yandan da içimi kavuran bir merak vardı.
Karşısına geçip aklımdaki her şeyi sormak istiyordum ki bunu yapacaktım da ama şu an değildi. Şu an işime odaklanmam lazımdı ve o benim aklımı oldukça meşgul ediyordu. Başımı iki yana sallayıp toplantı salonunun olduğu koridora döndüm. Şirkette artık benim de olmam yanından geçtiğim herkesin dönüp bana bakmasına neden oluyordu. Çoktan bir dedikodu fırtınası başlayan şirketi gördüğüm de yüreğimde bir özlem duygusu titreşti. Kendi şirketimi özlemiş olabilirdim.
Fırat yüzünden on dakika geç kaldığım toplantı odasının önüne geldiğimde girmeden önce kulağıma dolan seslerle tam kapının önünde durdum. Masada hararetle konuşan tek bir kişi vardı ve bu şirketin ekonomi sorumlusu olan adamdı. Adını asla hatırlamıyordum ki önemli olsa hatırlardım. Adamın konuştuğu kişiye baktığımda Atlas'ı gördüm.
Onun toplantıya katılacağından haberim yoktu.
"Bakın Atlas Bey, doğru diyor olabilirsiniz ama benim de işim bu. Önümde belgeler var benim. Sizin söylediğiniz varsayımlarla bu işi yapamayız." Atlas'ın omuzları gerginlikle kasılmıştı. İçeriye girmek istiyordum ama biraz daha durdum. "Bakın Mustafa Bey," Dedi Atlas da. "Amacım zaten işinize karışmak değil ama size bahsettiğim harcamalardan ufak da olsa kısarsak çalışanlara güzel bir zam yapabiliriz. Biz çalışanlara önem veren bir şirketiz ve bu her şeyden daha önemli."
Adının Mustafa olduğunu benim de yeni hatırladığım adam başını inatla iki yana salladı. "Olmaz. Söz konusu bile değil." Adam gözlüğünün düzeltip önündeki kağıtlara baktı. O sırada masanın başında oturan abim adama dönüp, "Neden Atlas'ı dinlemiyoruz? Haklı olabilir." Abim birinin haklı olduğunu söylüyorsa o kişi kesinlikle haklıdır. Bunun bilinciyle adamın vereceği cevabı bekledim. Önce inanamıyormuş gibi güldü. Sonra da, "Meriç Bey işinize karışmak gibi olmasın ama Atlas Bey daha kendi işlerini halledemiyor. Daha üniversite öğrencisi olan bir insan benden daha mı iyi bilecek Allah aşkına? Ben bu işe senelerimi verdim."
