Seneler önce terk edilmenin onda bıraktığı nefret duygusu ile büyüyen bir kadın.
Yaptığı her bir hatayı telafi etmek için yeniden kadının karşısına çıkan bir adam.
Nefret ve Aşk
İki Güçlü duygudan hangisi onlar için galip gelecekti?
"İnsanlar baz...
Bu finalden önceki son bölümdür. Bir sonraki bölüm finalimizdir :)
Keyifli okumalar. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Daddy Yankee - Gasolina
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyin sonuna geliyor gibi hissediyordum. Bu son o kadar üzüntünün, mutsuzluğun ve hainliğin ortasında mucize eseri hayatta kalmış bir çiçek gibiydi. Taşların ortasında filizlenen bir bitki misali gün yüzüne çıkmıştı.
Yüzümde bir gülümseme vardı ve bu gülümseme her şeye değerdi. Arkamdan adım sesleri geldi ve abimin nefes verişini duydum. Oturma odasından arka bahçeyi izliyordum. Yanımda geldiğinde göz ucuyla bana baktı. "Mutlu görünüyorsun." Gülümsemem büyüdü.
"Tam tersinin mi olmasını isterdin Meriç Ataman?" Omzuyla omzumu dürtü. "Asla." dedi inkâr edercesine. "Sen benim kız kardeşimsin. İlk nefes aldığım saniyeden son nefesimi verene kadar en kıymetlim sensin. Sen bana annemden yadigârsın ve babamın gözünden sakındığısın. Sen benim can damarımsın Sara. Ben sen olmadan yaşayamam abicim."
Bir kolunu omzuma atıp beni kendisine çekti ve şakağıma bir öpücük bıraktı. " Sen mutlu ol diye dünyanın tersi güzelse onu ters düz ederim. Senin için bir kalkanım Sara, bana ne zaman istersen sırtını yaslayabilirsin. Tek bir gözyaşın aksın istemedim ve şu anda da istemiyorum. Mutlu olduğunu görmek çok güzel."
Titrek bir nefes aldığımda gözlerimin dolduğunu hissettim. "Seni çok seviyorum abi." Diye fısıldadım. "Ben seni daha çok Sara. Ben seni her şeyden daha çok abicim." Başımı göğsüne yasladım. Her şeyin üzerinden bir ay geçmişti. Ben Çağatay'ın hapiste olacağını düşünsem de bir sabah gördüğüm haber sitesinde çürümüş bedenini izledim.
O gün ruh gibi gezdiğimi hatta kustuğumu bile hatırlıyordum. Katili hala bulunamadı diyorlardı. "Abi," diye mırıldandım ve göz ucuyla etrafa bakındım. Bu diyeceğimi kimsenin duymasını istemiyordum. "Biz Fırat'la evleneceğiz biliyorsun." Beyefendi hala evlenme teklifi etmemişti ama evleneceğimizi biliyordum.
Kafasını cidden kıracaktım.
Abimin yüzü buruştu ve benden uzaklaştı. Ceketini düzeltip bana alttan baktı. "Evet ne yazık ki farkındayım." Boğazını temizledi. "Sara bak başka seçenekler var biliyorsun, ben bulurum sana." Gözlerimi devirip Meriç'in koluna vurdum. "Başka seçenek falan istemiyorum, Fırat'ı istiyorum." Abim pes etmiş gibi başını iki yana salladı.
Ona yaklaşıp fısıldadım, "Abi sana bir haberim var." Abim duymak ister gibi başını salladı.
Abimin elini alıp karnıma yasladım.
"Hamileyim."
Meriç yanımda put gibi kaskatı kesildi. Elini karnımdan indiremiyor, gözlerini benden alamıyordu. Gözlerimin yandığını hissettim. İki gün önce yaptığım altı testte pozitif çıkmıştı. Herkesten gizli gittiğim doktor bana üç buçuk haftalık hamile olduğumu söylemişti. Bir kese oluşumu karnımda belirginleşmeye başlamıştı.
