Kaybettiğim şey bir eşya değildi. Bir bileklik, bir toka, bir para. Kaybettiğim şey on altı yıldı. Şimdi her şeye yeniden başlamam isteniyordu. Hiç bilmediğin insanlarla yeniden başlamak. Kırılan bir güvenin yokmuş gibi, sanki şimdi yeniden doğmuşum...
Bölümü GeceMavisiHayaller e ithaf ediyorum. Yorumların için de teşekkür ediyorum çok çokk ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(İlker ve İkra)
⏳️
Saygı görmenin insanda bıraktığı o huzur anlatılmazdı. Tarifsiz bir mutluluktu. Bu hayatta en çok istediğim şey saygı duyulmaktı. Bana herkes saygı duysun, hep sayılayım, sadece ben demiyordum. Ben sadece, en azından konuşurken sayılacağım bir ailem olsun istiyordum. Saçma da olsa konuştuğumda dinlenebilmek.
Şimdi karşımda bana sarılmış, beni görmüş ve konuşmadan duymuş biri vardı. Murat gözlerimin içine bakıyor, konuş diyordu. Kayıtsız kalamadım, belki erkendi ama konuşmak istedim. Hem kendime verdiğim bir sözdü, adım beklemeden adım atmak.
"Benim öyle çok anlatacağım bir şey yok kendim hakkında. 16 yaşında lise iki öğrencisiyim. Gördüğün fiziksel özellikler dışında, bir şeyim yok. " Dedim. Gözleri bana baktı. Göz yaşlarımı sildikten sonra içeriden su alıp gelmişti. Anlat demişti bende anlatmıştım. "Peki nasıl bir çocukluğun oldu, ne yemek seversin, ne içersin, ne yapmak hoşuna gider, ne olmak istersin, sevdiğin biri var mı?" Son sorusuna yüzünü buruşturup baktı.
Güldüm. "Yok sevdiğim ama vardı." Sesimdeki tonu anlamadı o an kaşlarını çattı. "Demesen iyiydi aslında ama kim ?" Diye sordu. Soru sormaktan çok dövmekti sanki ağzından çıkan kelimelerle o çocuğu. "Aslında," Dediğimde Mahmut ve Melike dışında ilk kez başka birine anlatacak olmanın verdiği bir gerginlik vardı üzerimde. Anlatmak da istemediğimi sanıyordum ama anlatınca, aslında bu anıyı ne kadar anlatmak istediğimi ve özlediğimi fark ettim.
"Aslında çok eskiden ana sınıfındaydım. Sınıfa İlker gibi turuncu saçlı biri gelmişti. Gözleri maviydi ama, güzeldi. Sessizdi, biz Mahmut ve Melike ile oynarken o susar köşede sınıfı izlerdi. Anlamazdım niye konuşmaz hiç. İzlerdim bende onu. Çocukluk ya o öyle yapınca bende onun gibi olmaya başladım. Önce Mahmut ve Melike'yle oynamadım, sonra konuşmadım. Onu anlamak için köşede sınıfı izledim bir süre. " Dediğimde gülerek baktı bana. Bende gülüp dışarı baktım. Yeni yeni kendine gelen ağaçların güzelliğini izlerken tekrar güldüm. "Ama onu gibi dayanamadım. Üç gün bile. Sonra yanına gittim ama nasıl kaşlarımı çatmışım. Mahmut ve Melike bile geldi bir şey yapacağımı sanıp. Arkamdalar, çocuğun önünü kesmişiz gibi, sanki üç eşkıya bana. "
