Kaybettiğim şey bir eşya değildi. Bir bileklik, bir toka, bir para. Kaybettiğim şey on altı yıldı. Şimdi her şeye yeniden başlamam isteniyordu. Hiç bilmediğin insanlarla yeniden başlamak. Kırılan bir güvenin yokmuş gibi, sanki şimdi yeniden doğmuşum...
Yazım yanlışlarını varsa,affola 👉🏻👈🏻 Biraz fazla Yazım yanlışları olabilir bir iki bölümde kusura bakmayın . Gözlerim kapalı yazıyorum neredeyse,uykum geldi deee. Ahajwjwklwlw
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(İkra ve Merter gibi hayal edebilirsiniz.)
⏳️
Gözlemlemeyi öğrenmiştim küçücük bir çocukken. Bunu doğanın bir gereği olarak önce farklı şeyleri merak ettiğin için bebekken yapsam da büyüdükçe arkadaşlarımı ve annelerini ,babalarını izlerken yapmaya başladım. Çok konuşkan bir insanım,ortamına göre ama bir o kadar da susarım .
İzlerim,insanları ve niyetlerini. Bazen hayret ederim düşüncelerine. Bakarım, nasıl kötüler nasıl bencil Dururum, öyle olmamak için susarım İzlerim,zarar vermezlerse sessizce çeker giderim.
Peri de bunu yapmıştı, ikimiz de aynı yerden yara almamıza rağmen kaybımız onca yıl olmasına rağmen o beni hor görüp üzmek istemişti. Ben cevabını verince üzülmüştü de ama bunu yaptığım için kendimi suçlu göremiyordum. Bu beni kötü biri mi yapardı?
Yemekler yenmiş, salonda oturuluyordu. Yemekte olan konuşmadan sonra Ayşegül Hanım araya girerek ortamdaki gerginliği almaya çalıştı ama zaten bir gerginlik de yoktu, en azından benim için. Beni asıl şaşırtan Dağlar ailesinin konuşmamdan sonra herhangi bir tepki vermemeleri olmuştu. Normalde ters bir bakış,bir söz duyardım ama onlar bana sadece bakmış ve önlerine dönmüşlerdi.
Onlar hakkında birçok şey bilmene şaşırdılar İkoş. Eee onlar seni bir şeye saymadıkları için senin böyle olman tuhaf gelmiştir. Geçer,alışırlar.
Alışmak,öyle kolay olmuyordu. Ya en sağlamadan bir yere çakılacaktın birkaç kere ya da en güzelinden bir sevgiye kucak açacaktın. Alışmak, bir olayla olmazdı bir sözle olmazdı. Alışmak için bir on altı yıl heba etmen lazımdı.
Benim kayıp bir on altı yılım vardı,oradan biliyordum.
Ben ,İlker ve Tuğrul Bey yan yana oturmuştur onlar çay içerken ben bir şey içmiyordum. Masanın etrafında, Batur ve abi tayfası vardı. Toygar ve Uygar. Merter Ayşegül Hanım'ın kucağında oturmuştu. Peri ve annesi Ayşegül Hanım'ın yanında ,babası da bahçedeki. Sigara zamanı gelmişti. Abisi ve ablası da hemen annesinin yanında telefonla uğraşıyordu.
Ayşegül Hanım aile tanıyordu ya ,böyle çok güzel tanırdı(!)
İçeri giren Levent'le aynı anda Merter ayaklanmış yanıma gelmişti. Ben söyleyeceklerini beklerken o birden dizimin üstüne oturunca afallamıştım. Konuşmamızdan sonra böyle bir hamle beklemiyordum. Sadece, birkaç küçük diyalog bekliyordum, bu şaşırtmıştı.
