Vera

9.Bölüm : Akşam yemeği

Selam

Nasılsınız ?

9. Bölüm: Akşam yemeği

ÇİLEN

Bu yaşıma kadar sevgi ne demek bilmeden yaşadım. Anne sevgisini hissettim ama baba sevgisini hiç bir zaman hissetmedim. Küçükken babamdan nefret ederdim, hoş hala da nefret ediyordum ama o zamanlar bütün babaların böyle olduğunu zannediyordum, ta ki 5. Sınıfta arkadaşlarım babalarını anlatana kadar. O gün herkes babalarını anlatmıştı, her gün beraber yemek yerlerdi, oyunlar oynarlardı. Bir arkadaşımın elbiselerini bile babası seçermiş, saçını babası örermiş babası onu çok severmiş, işte o gün orda öğrendim bütün babaların kötü olmadığını ve o gün ilk kez yalan söyledim, bana babamı sorduklarında gerçeği değil, Hayalimde ki babamı anlattım onlara, benimle her gün oynardı dedim, kardeşimle beraber parka götürür, saçlarımı severdi, oysaki benim babam saçlarımı sevmek için değil dövmek için tutardı.

Sevgi konusunda her zaman şansızdım. Babam bizi sattığında daha yeni 18. Yaşıma girmiştim ve o yaşımda yalnız kalmıştım. Herkes 18. Yaş gününü kurtuluş olarak görürdü ama benim cehennemim olmuştu. O yaş annemi ve kardeşimi aldı o yaş benden masumluğumu aldı, temizliğimi aldı, hayatımı, hayallerimi aldı. Herkesin hayalleri başlarken benimkiler son bulmuştu.

Hayatımın bitim noktasında Mir Yalım geldi çıkardı ordan beni ama ne fayda ben her şeyimi kaybetmiştim. Hala yaşamaya değermiydi bu hayat bilmiyordum, belki de yaşamaya değmezdi.

"Ne düşünüyorsun" Halil'in sesiyle irkilip ona döndüm.

"Hiç dalmışım öyle "birkaç dakika gözlerimin içine baktı, bense gözlerimi kaçırıp etrafa baktım.

"Geldik mi?

"Evet" Halil inince bende çantamı alıp inecektim ki kapım açıldı ve Halil elini uzattı.

"Hadi gel daha fazla geçikmeyelim "kafamı sallayıp elini tutmadan indim. Ben ilerlerken o hala arabanın yanındaydı, eli aynı şekilde duruyordu. Yapamazdım elini tutamazdım onun gibi masum biri benim gibi birinin elini tutmamalıydı.

"Halil "kapıyı sertçe kapatıp yaruma ilerledi, aramızda baya mesafe bırakıp benimle beraber yürüdü. Sanırım akşam yemeğini bozmuştum. Restoran gibi ama daha küçük bir yerdi. İçeri girip bizim için ayrılan masaya oturduk.

"Neyin var Çilen"

"Bir şeyim yok"

"Çilen"