bakışlarım mavi gökyüzünü süsleyen bayrağa değdi. biz bu vatan için yaşadik bu vatan için şehit olacağız. bu gökyüzünü süsleyen bayrağın rengine renk katacağız. dağları ayak seslerimiz inletir, gökyüzünü şerefli kanımız süsler, adımız düşmani korkut...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24. bölüm: belki de yolun sonu
MİR YALIM
İçerde geçirdiğim, 8. Ayımdı ve hala güvenlerini kazanamamıştım. Komutanlar gitmişti çünkü etrafta bir şeyler olduğunu sezmişlerdi. 8 aydır Vera'yıgöremiyordum. Yanımda sadece hırkası vardı ama ondan da kokusu gitmeye başlamıştı. Sesini duymayı özledim. Gözlerini çok özledim.
"Heval " adamın seslenişiyle ona döndüm.
"Nedir bu hâl, kimdir o kız"
"Kimse değildir. İşine bax"
"Ohoo sende gelmişsn kaç aydır. Ağzını bicaxaçті "
"Demek ki anlatacak bir şey yoxtur."
"Eyi öyle olsun" adam gidince yatağıma uzanıp Vera'yı düşünmeye başladım. Acaba şimdi ne yapıyordur. Özlemişmiydi beni, o da benim gibi özleminden delirmiş mi? Öyle olmasın çünkü acısı çok fazla ve Vera acı çekmeyi sevmez.
"Heval de kalk artık"
Adamın Çağırmasıyla ayağa kalkıp peşmergemi giydim. Güzelim üniformam varken bu ne ya
"Patron seni çağırıyor."
"Tamam heval çık sen "o çıkarken ben de üstümü düzeltip, adamın yanına geçtim.
"Hoş geldin heval "
"Hoş bulduk abi"
"Geç otur şöyle "gösterdiği yere oturup adamı dinlemeye başladım.
"Sınırda türk askeri görüldü, etrafımızdalar" ekranda çıkan fotoğrafta Vera vardı. Kalbim hızlı hızlı atmaya başladı. 8 ay sonra ilk defa onu görüyordum.
"Karıdan asker mi olur, hemen hallederiz bunu " bakışlarım hızla odama gelen adama döndü. O da bana baktı, bir şey belli etmemek için gülümsedim.
"Türk işte gerizekalılar" diyip önüme geri döndüm.
"Sen nerelisin asker "
"Ermeniyim ben " hayır türküm ve ermenilerden nefret ederim.
"Bizdensin yani "
"Hee sizdenim " sikim sizdenim, ben türküm türk şerefiyle ölən türk askerlerindenim
