bakışlarım mavi gökyüzünü süsleyen bayrağa değdi. biz bu vatan için yaşadik bu vatan için şehit olacağız. bu gökyüzünü süsleyen bayrağın rengine renk katacağız. dağları ayak seslerimiz inletir, gökyüzünü şerefli kanımız süsler, adımız düşmani korkut...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14.Bölüm: bekle bizi Vera geliyoruz
MİR YALIM
Beklemek acı vericiydi hele de gelip gelmeyeceğini bilmediğin birini beklemek en acı vereniydi. Bizler askerdik başımıza bunların gelmesi çok normaldi ama bunu yaşayan çok sevdiğin biri olunca deliye döner insan, şehit olunca adımız 45 saniye anılır ondan sonra unutulduruz, bizler unutulmaya mahkûm insanlarız, ailemizi, sevdiklerimizi geride bırakıp gözümüzü kırpmadan ölüme gidiyorduk, peki biz bunları kim için yapıyorduk. Bunları yaptığımız kişiler bize nasıl teşekkür ediyordu, 45 saniyeye sığdırıyorlardı bizim hayatımızı, neşemizi, acımızı ve ölümümüzü peki bizim hayatlarımız ne olacak geride bıraktıklarımız, onlar için vazgeçtiğimiz hayatlar, birimiz gidiyor bir diğeri geliyor yerine, bu kadar kolay mı doluyor yerimiz, şimdi şehit olsam başıma bunlar gelse ben hakkımı helal etmem bu kadar kolay olmamalı. 45 saniye içinde bile belki yer almayacağım adımı bile bir hiçliğe gönderecekler, en büyük kahramanlar anılıyor bu ülkede, sessiz sedasız şehit olanlar unutuluyor. Biz şehitliği vatan ve Allah için yapıyoruz ama bir duaya da muhtacız, kaç kişi esir şuan, kaç kişi işkence görüyor hangi birine dua ediliyor, hangi birinin adı anılıyor, bazılarımızın naaşı bile gelmiyor bir mezarı bile olmuyor, bana da bize de böyle mi olacak, belki kahpece vurulacağız ve unutulacağız, belki esir alınıp unutulacağız, her şekilde unutuluyoruz, işte bu yüzden bizler unutulmaya mahkûm insanlarız, naaşı kendi toprakları dışında bir yerde belki üstünde binlerce işkence uygulanıyor, ölürken bile huzur yok bizlere, naaşımız bile huzura ermiyor. Bize teşekkürünüz böyle mi oluyor bizi unutarak mı ? Günler geçiyor biri diyor ki iyi ki varsınız ruhuları ısınıyor, ruhlar ısınır mı bilmiyoruz ama onların ki ısınıyor, bizler iyi ki varız, var olmaya da devam edeceğiz
"Mir annem " elimde ki sigarayı bırakıp anneme döndüm.
"Yapma oğlum sen o zıkkımı sevmezsin "
"Artık sevmediğim şeyleri seviyorum, hayat bizi buna zorluyor"
"Yapma oğlum kalk bir şeyler ye bak Hilal'in yanına gideceğim onu sakinleştireceğim sende kendine gel kimi toparlayacağımızışaştık "kafamı sallayınca annem odadan çıktı. Ah be annem toparlan diyorsun da onun nerde olduğunu bilmiyorken nasıl toparlanayım.
Bugün Vera'nın gidişinin 1. Ayı onsuzluğun bu kadar zor olduğunu şimdi anlıyorum. Kokusu gitmeye başladı artık hissedemiyorum kokusunu, Mahperi bunu fark edince onun elbiselerinden birini vermişti ama ondanda kokusu gidiyordu. Gitmeye bu kadar mı mahkûmdu, bizi bu kadar kolay mı bırakıyordu. Şimdi ne yapıyordur, hayatta mı? Hayattaysa yemek yiyor muydu? Eğer.... şehit olduysa naaşını rahat bırakıyorlarmıdır. Ah be yaban gülü sevmeye kıyamadım şimdi solup gidiyor musun?
