Criminal Love

chapter 50

"Megjithatë më duhet të pyes, vetëm për t'u siguruar që je mirë, a mund të më tregosh se ku të tronditën?" E pyeta në mënyrën më të sjellshme që mundesha, duke u përpjekur të tingëlloja sa më i kujdesshëm dhe sa më i sinqertë që të mundesha. Ajo dukej e parehatshme për disa çaste përpara se të më hiqte ngadalë xhaketën. Shpatullat dhe krahët e saj ishin të mbuluara me njolla ngjyrë vjollce dhe jeshile.

"Zoti im -" fillova para se ajo të shikonte tokën, në dukje e turpëruar. Kalova butësisht një gisht mbi lëkurën e saj të ftohtë, ajo u tërhoq.

"Nuk janë mavijosje, janë djegie," belbëzova,

fryma më del e ngjirur dhe e shqetësuar.

"Mos i prek, nuk dua që të plagosen", kërkoi ajo në mënyrë mbrojtëse, duke shkuar për të vendosur sërish xhaketën sipër vetes, por unë ia mora.

"Jo," thashë, duke e mbështjellë xhaketën në pjesën e pasme të sediljes sime, "nuk ke nevojë ta fshehësh faktin që mbijete, nuk ka asgjë për t'u turpëruar," lotët i shkëlqenin në sytë e saj.

"Askush nuk ka nevojë t'i shohë, të lutem, ma kthe xhaketën," u thye zëri i saj ndërsa duart it dridheshin.

"Më dëgjo Aleara, nuk ke asgjë për t'u shqetësuar, janë ata rusët që kanë diçka për t'u shqetësuar," fillova, ajo më shikoi plotësisht dhe krejtësisht e hutuar.

"Çfarë në tokë po flisni për Atlasin?" Ajo pyeti, pak e shqetësuar.

"Jay dhe unë po flisnim, ata llumrat rusë, pjesa tjetër e asaj mafie duhet të paguajnë për atë që bënë. Pra, mafia italiane po organizon një festë, të organizuar në Kalanë Miramare. Ndodhet pranë kufirit slloven dhe të gjithë do Ji atje,"

"Të gjithë si kush?" pyeti ajo, ende paksa e dyshimtë.

"Si çdo mafie e vetme në Evropě, plus ndoshta australianët, nuk më shqetëson mafia australiane."

"Megjithatë pse festa, unë ju njoh mjaftueshëm për të kuptuar se nuk organizoni festa të grumbulluara vetëm për hir të saj."

"Eshtë një atentat, e gjithë mafia ruse do të bjerë, dhe unë dua të jem ai që do t'i shkatërroj të gjitha. Ajo që duhet të kuptoni tani është se nuk i lë gjërat të rrëshqasin lehtë dhe sigurisht që nuk do të qëndroj për faktin se këto budallenjtë të rrëmbyen, të torturuan dhe të lanë të dukesh si ti."

"Megjithatë ju i vratë ata që ishin atje, këta njerëz mund të mos kishin të bënin fare me rrëmbimin."

"Mafia, e shihni, është si një makinë, të gjithë punojnë së bashku që pjesët e tjera të punojnë, këta njerëz ishin të gjithë në atë që ju ndodhi, drejtpërdrejt dhe indirekt, prandaj të gjithë do ta paguajnë çmimin."

"Unë nuk dua të vras askënd tjetër," psherëtiu ajo.

"Nuk do të jesh, të premtoj, kjo pjesë me siguri do të varet nga unë, kryesisht për kënaqësinë time personale. Nuk ke pse të jesh në dhomë nëse vërtet dëshiron."

"Jo, jo, mendoj se duhet të jem atje. Nuk do të shkoj vetëm rreth anëtarëve të mafias pas takimit tim të fundit," buzëqeshi ajo një buzëqeshje e trishtuar.

"Po, uh, mjaft e drejtë, e kuptoj plotësisht atë," tunda me kokë.

Nga poshtë shkallëve erdhi një Jay paksa i gjakosur dhe e rrahu, ai tundi me kokë në drejtimin tim dhe futi armën në xhep shpejt, përpara se ndonjë person tjetër ta shihte.

"U krye, heshti, u trajtua," tha ai. Unë tunda kokën në kthim, ai e solli vështrimin te Aleara, "Zoti im - ato djegiet janë vërtet diçka!" E bëra me bërryl.

"A janë vërtet kaq të dukshme?" Aleara psherëtiu, duke muar dorë për xhaketën time, "vetëm ma jep", e lashë ta merrte dhe ta mbështillte rreth shpatullave. I hodha Jay një lloj pamjeje "duhet të bësh shaka me mua".

"Pikërisht atëherë, mirë, a doje të ktheheshe në shtëpi tani?" Unë pyeta, mendoj se kemi mbaruar këtu.

"Po sigurisht, jam disi e lodhur," ngriti supet ajo, duke u ngritur dhe duke u larguar për në makinë.

U ktheva nga Xheji dhe e përkëdhela pas shpine, "Faleminderit njeri, gjithsesi nuk është se po arrijmë diku," mërmërita me sarkazëm përpara se të ndiqja Alearën nga restoranti.

Unë psherëtiu, të paktën kishim mundur të bënim një bisedë pa u bërtitur asnjëri për t'u sharë në fytyrë.

Kjo duhej të ishte një shenjë e mirë.