Chapter 6

637 83 0
                                    

Chapter 6

ကျိယွီရှောင် “..”

ကျိယွီရှောင်မှာ ပါးစပ်ထဲမှ ရေများကိုပင် ထွေးထုတ်မိလုမတတ်ပင်။

ဘယ်သူကများ ငါ့ကို လောင်ကုန်းလို့ ခေါ်ဆိုပြီး မင်းကို မြှောက်ပေးလိုက်တာလဲ ...

ငါကရော မင်းကို လောင်ကုန်းလို့ ခေါ်ခွင့်ပြုလို့လား ...

လက်ခံမယ် ထင်နေလားကွ ...

လုံးဝ လုံးဝပဲ ...

အရှက်မရှိလိုက်တာ ...

သူက လင်းလော့ချင်းကို လက်မှိုင်ချလျက်သာ စာပြန်ပို့လိုက်တော့သည်။ [ငါ့ကို အစ်ကိုကြီးလို့ပဲ ခေါ်ပါ]

လင်းလော့ချင်းက သူ့ကို နာမည်လေး တစ်ခုကိုပင် အငြင်းပွားတတ်သူအဖြစ် ထင်မြင်သွားတော့၏။

ထားပါ ဘယ်သူက သူ့ကို အမိအရ ဖမ်းဆုပ်ထားရမယ့် ရွှေပေါင်လုံးကြီး ဖြစ်ခိုင်းလို့လည်း အစ်ကိုကြီးဆိုတော့လည်း အစ်ကိုကြီးပဲပေါ့ ...

သူ့စကားအတိုင်းပင် ဆောင်ရွက်လိုက်သည်။ [အစ်ကိုကြီး ~~]

စိတ်ဝိဉာဉ်ပင် ပျက်သုဉ်းသွားချင်ဖွယ် ကောင်းလှသည့် လှိုင်းတွန့်များကို မြင်လိုက်ရသော ကျိယွီရှောင်ကလည်း လင်းလောချင်ကို အရှက်အကြောက် မရှိသူအဖြစ် ကောက်ချက်ချလိုက်တော့သည်။

လင်းလော့ချင်းက သူ့ကို ထပ်မေးလာပြန်သည်။ [ဒါဆို မနက်ဖြန် အစ်ကိုကြီးဆီ ဘယ်အချိန် လာရမှာလဲ]

သူက တစ်ခဏမျှ တွေးပြီးကာမှ စာပြန်ပို့လိုက်သည်။ [နေ့လည် ၂ နာရီ ဝန်းကျင်လောက်]

[ကောင်းပါပြီ]

လင်းလော့ချင်းက အကြောင်းပြန်လိုက်သည်။

ကျိယွီရှောင်နှင့် တွေ့ဆုံပြီးပါလျှင် လင်းဖေးကို တစ်ခါတည်း ကျောင်းကြိုလာနိုင်သည့်အတွက် အချိန် ကြန့်ကြာနေရန်အကြောင်း မရှိတော့ချေ။

စာပြန်ပို့ပြီးနောက် အပြင်ဘက်မှ လှုပ်ရှားသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသည့်အတွက် ထွက်ကြည့်လိုက်ရာ တစ်ယောက်တည်း ရေချိုးရန် ပြင်ဆင်နေသည့် လင်းဖေးက်ို တွေ့လိုက်ရသည်။

ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးWhere stories live. Discover now