ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါး

Chap 37

Chapter 37

“ဒါ့ကြောင့် ရှုရှု ရှောင်ယွီ့ကို ပိုပြီးသဘောကျတာက ပုံမှန်ပါပဲ … .”

သူေပြာပြီးနောက် လင်းလော့ချင်းကိုကြည့်ရင်း အနားကပ်လာသည်။

လင်းလော့ချင်းက လင်းဖေးထိုသို့ စကားမျိုးပြောလာမည် ထင်မထားခဲ့ချေ။ သူက ရှုပ်ထွေးသွားသဖြင့် ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်မိ၏။

လင်းဖေးက ခြေဖျားထောက်၍ လက်ကလေးမြှောက်ကာ လင်းလော့ချင်း၏ ဆံစများကို ထိလိုက်သည်။ သူ့အသံက ရှားရှားပါးပါး နူးညံ့နေ၏။

“စိတ်မဆိုးနဲ့နော် … လိမ္မာတယ် ...”

သူ လင်းလော့ချင်းအား ရိုးသားနူးညံ့သော မျက်ဝန်းများဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်း စိတ်ဆိုးသည်ကို သူ မလိုချင်သလို မည်ကဲ့သို့ စိတ်မဆိုးအောင် ချော့ရမည်မှန်းလည်း မသိချေ။ ထို့ကြောင့် လင်းလော့ချင်း၏ နည်းလမ်းကိုသုံး၍ တစ်ဖက်လူအား ချော့လိုက်ခြင်းဖြစ်၏။

လင်းလော့ချင်းသူ့ကိုကြည့်ကာ အကဲခတ်လိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်း ထိုကဲ့သို့ ကိစ္စမျိုးကို မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။ လင်းဖေး၏ နှုတ်ဖျားမှ လိမ္မာနော် ဟူသည့် စကားထွက်လာမည်ကိုလည်း သူ မထင်ထားခဲ့။

သူက လင်းဖေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ထိုကလေးသည် သူထင်ထားသည်ထက် ပို၍နူးညံ့ပြီး သန်မာကြောင်း တွေ့ရှိသွား၏။

လင်းလော့ချင်းသည် လင်းဖေးအား ပို၍နီးကပ်စေရန် ဆွဲယူလိုက်၏။ လင်းဖေး၏လက်ကို လက်ဖ၀ါးထဲ၌ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ လင်းလော့ချင်း နားမလည်နိုင်ပါချေ။

"သားဘာလို့ ဒီလိုပြောရတာလဲ?"

"သားက သဘောကျစရာမကောင်းဘူးလို့ ဘာလို့တွေးရတာလဲ"

လင်းဖေးမှ သူ့အားစိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းပြလာ၏

"ကျွန်တော်က စကားပြောရတာမကြိုက်ဘူး သိပ်မပြုံးပြတတ်ဘူး ဘယ်လိုစကားပြောရမလဲဆိုတာလည်း မသိဘူးလေ။ဒီအကျင့်တွေနဲ့ဆိုရင် ကျွန်တော်က သဘောကျစရာကောင်းလာမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ မားမားကပြောတယ်။ဒါပေမယ့် ရှောင်ယွီက စကားဘယ်လိုပြောရမလဲသိပြီးတော့ သူပြုံးလိုက်ပြီဆိုရင် အရမ်းလှတယ်။လူတွေက ဒီလိုကလေးမျိုးကို သဘောကျကြတာ သာမန်ပါပဲ..."