Chapter 26

622 78 1
                                    


Chapter 26

လင်းလော့ချင်းက ကျိယွီရှောင်အား သီးသန့်ခန်းတွင်းသို့ ပို့ပြီးသည်နှင့် သူပို့ချသည့်အတိုင်း လိုက်နာတော့သည်။

ကျွမ်းရွယ်နှင့် ဝေ့ကျွင်းဟယ်က အစောကြီးရောက်နေကြ၏။ သူတို့က သစ်သီးများကိုစားရင်း ကျိယွီရှောင်၏ သတို့သားလောင်းအကြောင်း စကားစမြည်ပြောနေကြသည်။

“ဒါက အစစ်ကြီးဟ … သူဘယ်တုန်းက သတို့သားလောင်းရသွားတာလဲ … ”

“ဘယ်သိမှာလဲ … ” ဝေ့ကျွင်းဟယ်က လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် လောင်းထည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

“သတို့သားလောင်းတောင် ဖြစ်နေပြီလား … သူတို့ ဘယ်တော့လက်ထပ်မှာလဲ … ”

“သူတကယ် လက်ထပ်ချင်တာလား … ” ကျွမ်းရွယ် ဇဝေဇဝါဖြစ်သွား၏။ “သူက အခုလက်ထပ်ချင်စိတ်ရှိသေးတာလား … ”

“ဘယ်သိမလဲ … အဲဒါက သတို့သားလောင်းနော် … ရည်းစားမဟုတ်ဘူး … သူတို့ မကြာခင်လက်ထပ်တော့မှာ ထင်တယ် … ” ဝေ့ကျွင်းဟယ် လက်ဖက်ရည်တစ်ငုံ သောက်လိုက်၏။

ကျွမ်းရွယ်က မေးထောက်ရင်း မေးလိုက်သည်။ “သူ သူ့သတို့သားလောင်းကို သဘောကျတယ်လို့ မင်းထင်လား … ”

“မကြိုက်ရင် ငါတို့ကို ညစာဖိတ်ကျွေးပြီး မိတ်ဆက်ပေးပါ့မလား … ”

“ဒီတိုင်း မကျေမနပ်နဲ့ လက်ထပ်ရမှာမျိုးဆိုရင်ရော … ” ကျွမ်းရွယ်ခန့်မှန်းလိုက်သည်။

ဝေ့ကျွင်းဟယ် “……”

“ဒါဆို သူ့သတို့သားလောင်းနဲ့ အတူတူ လာပါ့မလား … မင်းတအားတုံးတာပဲ … ဒီလိုဉာဏ်ရည်မျိုးနဲ့ မင်းကုမ္မဏီကို ဘယ်လိုများ အုပ်ချုပ်နေတာလဲ … .”

ကျွမ်းရွယ် “...”

ကျွမ်းရွယ် စိတ်ဆိုးဆိုးဖြင့် သခွားမွှေးနှစ်ကိုက် ကိုက်လိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်း တံခါးမှဝင်လာချိန်၌ ထိုလူက ဖရဲသီးကို အသည်းအသန်စားနေကြောင်း တွေ့လိုက်ရ၏။ ဖရဲသီးသည် အလွန်ချိုရမည်ဟု သူ တိတ်တဆိတ် တွေးလိုက်မိသည်။

ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးWhere stories live. Discover now