ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါး

Chapter 36

Chapter 36

လင်းလော့ချင်း စာအုပ်စင်ထံသို့ ပြန်လျှောက်သွား၏။

သူက ကန်းနေ၍သာ ကျိယွီရှောင် သူ၏ နှစ်သိမ့်မှုလိုအပ်မည်ဟု ခံစားမိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သူက ဒီလောက်မျက်နှာပြောင်တိုက်တာ … ဘယ်လိုလုပ်ပြီး နှစ်သိမ့်ဖို့လိုမှာလဲ …

စာရေးသူကျေးဇူးနဲ့ သူ ကျိယွီရှောင် မသက်မသာခံစားနေရမယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ …

လူလိမ် …

လူလိမ်ကြီး …

ကျိယွီရှောင်က သူထွက်ခွာသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်သည်။

သူက လင်းလော့ချင်းအား စနောက်ရသည်ကို အလွန်သဘောကျ၏။ အကယ်၍ သူသာ လင်းလော့ချင်းကို မစနောက်ရပါက ဤကဲ့သို့ တောင့်ခံနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

“မင်းရှက်သွားတာလား … ” သူက မေးလိုက်သည်။

“ဟမ် … ”

“ဒါက မင်းရဲ့နတ်ဘုရားကို ဆက်ဆံတဲ့ပုံစံပေါ့လေ … မင်းအရင်ကတော့ ငါ့ကိုချစ်လှပါချည်ရဲ့ဆို … အခု နတ်ဘုရားနဲ့လက်ထပ်လည်းပြီးရော မင်းက ဟမ် ပဲပြန်ပြောတော့တယ်ပေါ့ … ဒါက လူကြီးတွေပြောတဲ့ ရပြီးရင် တန်ဖိုးမထားတော့ဘူး ဆိုတာလား … ”

လင်းလော့ချင်း “……”

လင်းလော့ချင်း အပြုံးတုပြုံးပြလိုက်သည်။

ကျိယွီရှောင် သူ့ကိုထပ်မေးရန် ပြင်လိုက်ချိန်တွင် သူ၏ဖခင်ထံမှ ဖုန်းဝင်လာ၏။

“ပြောပါ … ” ကျိယွီရှောင်က အမူအရာမဲ့လျှက်ရှိသည်။

ကျိကျန်းဟုန် စိတ်လျှော့လိုက်ပုံရ၏။ သူက တည်ငြိမ်စွာဆိုသည်။ “ရက်အနည်းငယ်အတွင်း အိမ်ကိုလာခဲ့ … ”

“ဘာအတွက်လဲ … ”

“တစ်ချို့ကိစ္စတွေ ဆွေးနွေးတဲ့နေရာမှာ မင်းမရှိလို့မရဘူး …”

“ဘာကိစ္စလဲ .. ” 

ကျိကျန်းဟုန် ခဏမျှတိတ်သွားကာ ရှင်းပြလိုက်သည်။ “ငါမင်းအတွက် အထွေထွေမန်နေဂျာ ရာထူးကို ချန်ထားပေးတာ … အခုနှစ်လရှိသွားပြီ … မင်းလည်း ကုမ္မဏီကို မလာသေးဘူးဆိုတော့ အဲဒီ့ရာထူးအတွက် သင့်တော်တဲ့ ဝန်ထမ်းကို ရွေးရတော့မယ် ...”