Chapter 24

667 97 0
                                    


Chapter 24

လင်းလော့ချင်းက မစ္စကျန်း၏ နံနက်စာများဖြစ်သော အသားဆန်ပြုတ်ကို အရသာခံကာ စားသောက်လျှက်ရှိ၏။ သူက ချီးကျူးလိုက်သည်။ “တကယ် အရသာရှိတယ် ...”

“သခင်လေးလင်း သဘောကျရင် ကျွန်မမနက်ဖြန် နောက်ထပ်အရသာတစ်မျိုး ထပ်လုပ်ပေးမယ်လေ … ” မစ္စကျန်းက အပြုံးဖြင့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်၏။

“ကောင်းပါပြီ … ” လင်းလော့ချင်း ပြန်ဖြေသည်။

သူက ဇွန်းကိုချကာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ “ကျွန်တော် အစာကျေလေ့ကျင့်ခန်းလေး လုပ်လိုက်ဦးမယ် …”

ကျိယွီရှောင်က သံယောင်လိုက်လိုက်သည်။ “မအန်မိစေနဲ့နော် ...”

လင်းလော့ချင်း “……”

လင်းလော့ချင်း သူ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်၏။ “မင်းဒီမှာပဲ မလှုပ်မယှက်ထိုင်နေတော့မှာလား … ”

ကျိယွီရှောင် ခဏတွေးလိုက်ပြီး မသင့်တော်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။

ထို့ကြောင့် သူက လက်ခုပ်တီးပေးလိုက်၏။ “ကြိုးစားထား … ”

“ဒါပဲလား … ”

“အချစ်ရဲ့စွမ်းအားတွေ လိုချင်လို့လား … ”

“အချစ်ရဲ့စွမ်းအားက ဘာလဲ … ” လင်းလော့ချင်း သိချင်သွား၏။

ကျိယွီရှောင်က တုတ်တုတ်ပင်မလှုပ်ချေ။ လင်းလော့ချင်းက တစ်ဖက်လူထံသို့ အမြန်လျှောက်သွားရင်း ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ ကြည့်လိုက်၏။

ကျိယွီရှောင်က တစ်ဖက်လူ၏ လည်တိုင်ကို ဖိချလျှက် ဦးခေါင်းကို နိမ့်လာစေ၏။ ထို့နောက် သူ့နှုတ်ခမ်းပါးများဖြင့် လင်းလော့ချင်း၏ ပါးပြင်ကို ဖိကပ်လိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်း “...”

လင်းလော့ချင်း မယုံနိုင်စွာဖြင့် ကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်သည်။

ကျိယွီရှောင်က သူ၏ ထိတ်လန့်နေသော အမူအရာကိုကြည့်ရင်း ခံစားချက်ကောင်းလာ၏။ “အခု မင်းအဲဒါကို ကောင်းကောင်း ကိုင်တွယ်နိုင်သင့်ပြီ ...”

ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang