Chapter 13

600 90 0
                                    

Chapter 13

လင်းလော့ချင်းက ကိုးရိုးကားယားနိုင်စွာ ရယ်လိုက်သည်။

“‌ ကော စကားပြောလို့ပြီးသွားပြီလား...တော်တော် မြန်တာပဲ...”

ကျိယွီရှောင် နူးညံ့‌‌စွာ ပြောလိုက်သည်။

“ငါ့ဇနီးလေး ထွက်သွားတာနဲ့ စကားပြောတာကို မြန်မြန်အဆုံးသတ်လိုက်တာ....ငါ မင်းကို အရမ်းချစ်တာ...မင်းနဲ့အကြာကြီးမခွဲနိုင်လို့‌လေ...”

လင်းလော့ချင်း :"..."

ကျိယွမ်နှင့် ကျိဟွိုက်:"..." 

ကျိယွီရှောင်က ရှေ့မှလှေကားကို ကြည့်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

“မင်း ငါ့ကို အောက်ကို ပွေ့ချီမသွားဘူးလား...”

လင်းလော့ချင်း မြန်မြန်ပြန်တက်လိုက်ပြီး ခါးကိုင်းကာ ကျိယွီရှောင်ကို ပွေ့လိုက်သည်။

ကျိယွမ်လည်း ‌‌ပြေးလာပြီး ဝှီးချဲလ်ကို ကိုင်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။

“ကျွန်တော် အစ်ကို အောက်ဆင်းဖို့ ကူညီပေးမယ်...”

“ ကောင်းပြီ...”

ကျိယွီရှောင်တွင် ကန့်ကွက်စရာမရှိပေ။

လင်းလော့ချင်းက ကျိယွီရှောင်ကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး အောက်ဆင်းလိုက်သည်။

ကျိဟွိုက်က အပြစ်ရှိစိတ်ဖြင့် ကျိယွီရှောင်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့လိုက်ကာ ကျိယွမ်နောက်မှ လိုက်သွားလိုက်သည်။

ပထမထပ်မှ ဧည့်ခန်းသို့ ပြန်မရောက်မီ ကျိယွီရှောင် ဝှီးချဲလ်ပေါ်ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး လင်းလော့ချင်းကို ပြောလိုက်သည်။

“ပြန်ကြရအောင်...”

"အွန်း..."

လင်းလော့ချင်း ပြောလိုက်ပြီး ဝှီးချဲလ်ကို တံခါးဆီ တွန်းလိုက်သည်။

ဒရိုင်ဘာက အပြင်တွင် စောင့်နေပြီး ကျိယွီရှောင် ထွက်လာသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်း ကားမောင်းလာလိုက်သည်။

သူ ကားတံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ကျိယွီရှောင်ကို ကူညီရန် ရပ်‌နေသော်ငြားလည်း သူ့သခင်လေးက ဝှီးချဲလ်ပေါ်တွင် ပျင်းရိသလို မှီထိုင်နေပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး‌ ပြောလိုက်သည်ကို ကြားလိုက်ရ၏။

ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးWhere stories live. Discover now