ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါး

Chapter 22

Chapter 22

ကျိယွီရှောင်က လင်းလော့ချင်း သူ့ဘေးတွင်ထိုင်ပြီး စာအုပ်သေချာဖတ်‌နေသည်ကို ကြည့်နေလေသည်။ လင်းလော့ချင်း၏မျက်တောင်မွှေးများက နိမ့်ဆင်းနေပြီး သူ့၏ဖြူဖျော့သည့် အသားအရေက အကောင်းဆုံး ကျောက်စိမ်းတုံးကဲ့သို့ပင်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူ့မျက်နှာက ရေချိုးထားသည့်အတွက် နီမြန်းနေဆဲဖြစ်ပြီး သူ့ကို ကြည့်ရသည်မှာ ဖြူစင်တောက်ပနေရုံ သာမက ညှို့ယူဖမ်းစားနိုင်စွမ်းပါ ရှိလေသည်။

ကျိယွီရှောင် မျက်လုံးကို မြန်မြန်မှိတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းအုံးကို ပြန်မှီလိုက်သည်။

သူ ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှ ညကောင်းကင်ကြီးကိုသာ ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးမှ လူကို ထပ်မကြည့်တော့ပေ။

လင်းလော့ချင်း စာပိုဒ်ကို ဖတ်ပြီးသွားသောအခါ သူ ယင်းအပိုဒ်အား မည်သို့သရုပ်ဆောင်ရမည်ကို သိလုနီးနီး ဖြစ်နေပြီဖြစ်၏။

ဤအပိုဒ်တွင် စာကြောင်း အနည်းငယ်သာသော်လည်း ထိုစာကြောင်းများကို အလွတ်ကျက်ရန် မတွေးထားသည့်အတွက် ကျိယွီရှောင်ဘက် လှည့်လိုက်ပြီး တောင်းဆိုလိုက်သည်။

“ငါ စာအုပ်ကိုင်ပြီး သရုပ်ဆောင်လို့ရလား...အခု အရမ်းနောက်ကျနေပြီ...ငါ စာကြောင်းတွေကို မကျက်ချင်‌တော့ဘူး…”

“ရတယ်…”

လင်းလော့ချင်း ကုတင်ဘေးတွင်ရပ်လိုက်သည်။

ကျိယွီရှောင်က တစ်ဖက်လူကို မျှော်လင့်စောင့်စားစွာကြည့်နေလေသည်။

သူ့မျော်လင့်ချက်များ အလကားမဖြစ်သွားခဲ့ပေ။

လင်းလော့ချင်း၏ သရုပ်ဆောင်မှုတစ်၀က်ခန့်တွင်ပင် သူ အိပ်ငိုက်လာလေသည်။

ကျိယွီရှောင် စိတ်ကျေနပ်စွာဖြင့် မျက်လုံးကို မှိတ်လိုက်ပြီး လင်းလော့ချင်း၏ရှေ့တွင်ပင် အိပ်ပျော်သွားလေသည်။

သရုပ်ဆောင်ပြီးနောက် လင်းလော့ချင်း စိတ်သက်သာရာရစွာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။