Chapter 15

654 76 0
                                    


Chapter 15



လင်းလော့ချင်း ကားပြတင်းပေါက်အပြင်မှ မိုးစက်များကို ကြည့်လိုက်ပြီး ညရောက်လျှင် မိုးရွာရပ်သွားရန် ‌ဆုတောင်းလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် သူတို့ မနက်ဖြန် အိမ်ပြောင်းရမှာဖြစ်ပြီး မည်သူမှ မိုးရွာကြီးထဲ မပြောင်းချင်ပေ။

ထိုသို့ကိုတွေး‌နေစဉ် ကူရာမဲ့စွာ ကျိယွီရှောင်ကိုပါ တွေးမိသွားလေသည်။

ထိုအခါ လင်းလော့ချင်း ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး ကျိယွီရှောင်ထံ WeChatမှတစ်ဆင့် စာပို့လိုက်သည်။

[မိုးရွာနေတယ်...တကယ်လို့ မိုးက မနက်ဖြန်ထိ ဆက်ရွာနေသေးရင် ငါ သန်ဘက်ခါမှ ပြောင်းလာခဲ့မယ်...]

ကျိယွီရှောင် wechat မှမက်ဆေ့ခ်ျကိုမြင်သောအခါ ပြတင်းပေါက်အပြင်မှတစ်ဆင့် မိုးရွာနေသည်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး စာပြန်လိုက်သည်။

[ကောင်းပြီ...]

'မိုးရွာတဲ့နေ့မှာ အိမ်ပြောင်းရတာ အဆင်မပြေဘူး...'

လင်းလော့ချင်း မြန်မြန်စာထပ်ပို့လိုက်သည်။

[ကျေးဇူးနော် ကော... [မွ] [မွ] ]

ကျိယွီရှောင် ယင်းကိုမြင်‌သောအခါ ရယ်မောလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

[အခုဘာလုပ်နေလဲ...]

လင်းလော့ချင်း : [ငါအခု ဖေးဖေးကို ကျောင်းသွားကြိုနေတာ...ဖေးဖေးဆိုတာက ငါ့တူ‌လေးလေ...သူ့နာမည်ရင်းကတော့ လင်းဖေး...]

ကျိယွီရှောင် : [အဲ့လိုလား...ငါ့တူလေးလည်း ကျောင်းဆင်းတော့မှာ...သူ့နာမည်က ကျိလဲ့ယွီလေ...မင်း သူ့ကို လဲ့လဲ့ ဒါမှမဟုတ် ရှောင်ယွီလို့ခေါ်လို့ရတယ်...]

‘ငါ သိပြီးသား...'

လင်းလော့ချင်း တွေးလိုက်သည်။

'သူက ကြီးလာရင် ရုပ်ချော၊ အကျင့်မကောင်း၊ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေး‌တွေနဲ့ ရက်စက်လာမှာကိုလည်း ကြိုသိပြီးသား...’

လင်းလော့ချင်း အ‌တွေးနှင့်ထိတ်လန့်မိသွားပြီး အိမ်ပြောင်းပြီးရင် ကျိယွီရှောင်ကို ကျိလဲ့ယွီ အတွက် စည်းကမ်းထုတ်ခိုင်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးWhere stories live. Discover now