Chapter 30

676 76 0
                                    


Chapter 30

လင်းလော့ချင်း မကျေမနပ်ဖြင့် ကပ်ရန်ထပ်ကြိုးစားလိုက်သည်။ ကျိယွီရှောင်က ထိုလက်ကို ဖမ်းချုပ်လိုက်၏။ လင်းလော့ချင်း စာရွက်အား နောက်လက်တစ်ဖက်ထံပြောင်းကာ ကပ်ရန်ကြိုးစားချိန်တွင်လည်း ကျိယွီရှောင် ထိုလက်ကို ထပ်မံဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြန်သည်။

လင်းလော့ချင်း “……”

“မျက်နှာသွားသစ် ...” ကျိယွီရှောင် ပြုံးလိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်းက ရုန်းလိုက်သော်လည်း မည်သို့မှရုန်းမရချေ။ ကျိယွီရှောင်က လင်းလော့ချင်းအား စိန်ခေါ်သလို ကြည့်လိုက်သည်။

လင်းလော့ချင်း ခဏစဉ်းစားလိုက်ပြီး သူ့အနားသို့ ချဉ်းကပ်လာသည်။ ကျိယွီရှောင် အံ့အားသင့်သွား၏။ “ဘာလဲ … ”

လင်းလော့ချင်း ခေါင်းယမ်းပြကာ ပြုံးလိုက်၏။ ထို့နောက် ခေါင်းကိုလှည့်ကာ သူ့လက်ထဲမှ မှတ်စုစာရွက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျိယွီရှောင်၏ နဖူးပေါ်သို့ ပါးစပ်ဖြင့် ထိကပ်လိုက်၏။

ကျိယွီရှောင် “…”

တစ်ဖက်လူ ထိုနည်းလမ်းသုံးလာမည်ဟု မျှော်လင့်မထားသဖြင့် ကျိယွီရှောင် ကြောင်အသွားသည်။ သူ့လက်သည်လည်း အနည်းငယ်အားလျော့သွား၏။

လင်းလော့ချင်း နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ “ငါနိုင်တယ် … ”

ကျိယွီရှောင် “……”

ကျိယွီရှောင်က ကြောင်အနေဆဲပင်။

သူက လင်းလော့ချင်း နှုတ်ခမ်းများ၏ အပူချိန်ကို ခံစားမိဆဲဖြစ်သည်။ ထိုနူးညံ့သော နှုတ်ခမ်းပါးများက သူ့ကို ပို၍ထိတ်လန့်လာစေ၏။

သူ့နှလုံးသားက တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လျှက်ရှိသည်။

လင်းလော့ချင်းက ကျိယွီရှောင်၏ ရှော့ခ်ရမှုအား သတိမပြုမိချေ။ သူက ဂုဏ်ယူစွာပြောလိုက်သည်။ “မင်းက ဝက်ကြီး ...”

အဆိုပါ ကလေးဆန်သော စကားလုံးများကြောင့် ကျိယွီရှောင်၏ နှလုံးသားက ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားရသည်။

ငါကဗီလိန်ရဲ့ပါးပါးWhere stories live. Discover now